Dubbel Mono

zondag, juni 24, 2012

 
Wovenhand - Live at Roepaen (CD +DVD)

Zou het tekenend zijn voor onze geseculariseerde tijd dat niemand viel over het feit dat Wovenhand in een katholieke kerk optrad? Dat iedereen vol bewondering sprak over de pracht van de rijen flakkerende kaarsen, het licht dat door de glas-in-loodramen naar binnen viel en de gewijde sfeer in Roepaen?



Het theatrale van katholieke godshuizen, het theater dat David Eugene Edwards zelf toevoegde door zijn intense voordracht (en die rare berenmuts) en het publiek dat in een soort aanbidding naar de verrichtingen van Wovenhand als voorgangers keek.
Lees verder...
|| 9:57 a.m.

 
Human Don't Be Angry - Human Don't Be Angry

Hoeveel albums Malcolm Middleton ook nog zal maken, altijd zal hij herinnerd worden aan Arab Strap. Sinds Aidan Moffat en Middleton elk hun eigen weg opgingen, hebben ze alle vrijheid genomen om andere wegen te exploreren.



Voor Moffat bleven zijn verhalen de kern en dus bleef de nadruk liggen op Sprachgesang, waarbij hij verschillende vormen van begeleiding gebruikte. Malcolm Middleton zocht het in eerste instantie in folk, met voorzichtige experimenten met elektronica. Dat leverde platen op als A Brighter Beat, Into the Woods en Waxing Gibbous, te kwalificeren als aardig tot goed tot verrassend goed.
Lees verder...


|| 9:54 a.m.

zondag, juni 17, 2012

 
Hunx - Hairdresser Blues

Dacht ik bij zijn vorige plaat nog dat het een marketinggeintje was om Seth 'Hunx' Bogart neer te zetten als de clichématige homoseksuele kapper, nu weet ik wel beter. Hunx is werkelijk kapper in Oakland, Californië. En hij houdt van roze. Maar dat wisten we al na het zien van het hoesje van Too Young To Be In Love.



Tegelijkertijd liet hij op die plaat horen dat hij met zijn mengeling van rammelende garagerock en vrolijke melodieën fijne poppy punkliedjes kon schrijven. Bovendien bleek hij begiftigd te zijn met een meer dan uitstekend ontwikkelde popfeel en een ferme tik van de Phil Spector-molen had gehad. Zijn nieuwe plaat, Hairdresser Blues, klinkt een stuk anders.
Lees verder...
|| 12:58 a.m.

woensdag, juni 13, 2012

 
Vive La Fête - Produit de Belgique
Grand Prix, Jour de Chance, Disque d’Or: zou iemand - uitgezonderd misschien Karl Lagerfeld - de laatste drie platen van Vive La Fête tegenwoordig nog aandacht gegeven? In België haalden ze vrij eenvoudig de albumlijsten, maar ik vrees dat op het moment dat Danny Mommens en Els Pynoo hun band besluiten op te heffen, ze vooral herinnerd zullen worden vanwege de platen waarmee ze hun carrière startten.



De ietwat rafelig klinkende ep ’s en de daaropvolgende full-lengths die Danny - toen nog Cool Rocket - Mommens in zijn huiskamerstudio opnam met eega Els Pynoo brachten iets opwindends. Kille wave, gemengd met electro, een duivelse bas en het gekir, gekreun en de vrolijke Franstalige kreetjes van een blonde zangeres, het was het toppunt van coolness.
Lees verder...
|| 10:27 a.m.

 
Klerkx and The Secret - Final Desire

Opvallend hoe Rob Klerkx en zijn band The Secret evolueren. Van americana naar een soort groot opgezette rock, een stilistische stap die niet helemaal voor de hand ligt. Maar als je de stap van britpop naar americana kunt maken, dus van Rob Klerkx’ belangrijkste werkgever, Moke, naar zijn eigen band Klerkx and The Secret, lijkt de overgang al een stuk kleiner.



Helemaal als je je bedenkt dat hij drumt bij Moke en hier zingt en gitaar speelt. En - misschien niet geheel onverwacht - lopen er nog meer lijntjes van de muziek van Moke naar deze derde semi-soloplaat van Rob Klerkx.
Lees verder...
|| 10:25 a.m.

zaterdag, juni 09, 2012

 
Bombay Show Pig - Vulture / Provider

Tot voor kort was Bombay Show Pig een driemanschap, maar vlak voor dit album bleek de kern uit nog maar twee leden te bestaan: drummer /zangeres Linda van Leeuwen en gitarist / zanger Mathias Janmaat die overigens ruimschoots hulp van anderen kregen.



Linda van Leeuwen zal nooit The Voice of Holland winnen, maar ze pakt elk wannabe-zangeresje in met haar vermogen om de ene keer te klinken als PJ Harvey (dan weer fluisterend, dan weer krijsend) en het volgende moment mooie koortjes te produceren wanneer Mathias Janmaat de leadzang doet.
Lees verder...
|| 5:37 a.m.

 
Cosmic Michael - Cosmic Michael / After A While
Een paar jaar geleden in San Francisco’s beroemde hippiewijk Haight Ashbury vond ik het wel vermakelijk, al die oude hippies die daar rondhingen. Na een week vond ik ze vooral vervelend. Geen busrit zonder bedelende zotten en geflipte langharigen die warrige verhalen ophingen.



Nu ik het verhaal van Cosmic Michael ken, denk ik nog wel eens aan ze. Want op het hoogtepunt van flower power, in 1969, maakte een geheimzinnige, onbekende hippie uit New York een titelloze plaat met psychedelische nummers. Cosmic Michael noemde hij zichzelf en hij schreef klassieke psychedelische nummers over geestverruiming, moeder Aarde en andere vrolijke, tijdsgebonden onderwerpen.
Lees verder...
|| 5:35 a.m.

 
Harold Schellinx - Ultra / Vinyl - Collectorbox / VA - Dokument + Ten Highlights

Uitgeverij Lebowski is bezig met het opnieuw onder de aandacht brengen van de vroege jaren tachtig, zich concentrerend op de toenmalige underground. Geen wonder, want uitgever Oscar van Gelderen speelde zelf een rol in die underground als lid van het allang vergeten Nietzsche Embracing A Horse.



Harold Schellinx, insider, want ooit lid van The Young Lions, schreef voor Lebowski het uitputtende Ultra. Opkomst en ondergang van de Ultramodernen, een unieke Nederlandse muziekstroming (1978-1983). Uitputtend en soms ook ietwat vermoeiend, want de geschiedenis van DIY-beweging Ultra wordt beschreven aan de hand van zijn eigen observaties, herinneringen, privé-beslommeringen, interviews met andere muzikanten en een poging om een en ander in historisch perspectief te zetten.





Lees verder...
|| 5:31 a.m.

 
dEUS - Following Sea
Ongetwijfeld ben ik niet de enige die dEUS eigenlijk een beetje aan het afschrijven was. De eerste drie albums gelden als klassiek, alles erna is aardig, soms goed, soms koud, kil en vervelend. Blijkbaar was het de spanning en het botsen van karakters (al dan niet dankzij de vele personeelswisselingen) gedurende de eerste drie jaar die de noodzakelijke, vruchtbare bodem vormden.

Na de trits Worst Case Scenario, In A Bar, Under The Sea en The Ideal Crash werd er langer tijd genomen in de studio en kon men blijkbaar te goed aan elkaar wennen. Uiteraard is dat psychologie van de koude grond, maar het zou wel eens de verklaring kunnen zijn waarom dEUS zo plotseling met een nieuwe plaat komt.
Lees verder...
|| 5:29 a.m.

zondag, juni 03, 2012

 
Beach House - Bloom
Zelden is de recenserende goegemeente het zo eens over een band. Werden de eerste twee platen van Beach House ontvangen als sympathieke, melancholische zomeralbums die wel wat minder lo-fi en minder in hetzelfde tempo gespeeld mochten zijn, hun derde, Teen Dream, werd door vrijwel iedereen enthousiast ontvangen

De nummers waren sterker, het soms al te brakke geluid had plaatst gemaakt voor een wat strakkere sound en er werden zowaar verschillende tempi gebruikt. Nu twee jaar later de vierde plaat is uitgekomen, zijn de meningen weer gelijk.
Lees verder...
|| 3:49 a.m.

woensdag, mei 30, 2012

 
Jim White - Where It Hits You
Het sleutelnummer op Where It Hits You is "Epilogue To A Marriage". Althans, dat is wat de biografie ons probeert te doen geloven. We zouden hier een heuse echtscheidingsplaat in handen hebben, zoals anderen die in het verleden ook maakten: van Bob Dylan’s Blood On The Tracks en Here, My Dear van Marvin Gaye tot Beck’s Sea Change.

Maar hoewel de teneur op Where It Hits You verre van vrolijk is - overigens niks nieuws voor Jim White -, is het vooral melancholie en verwondering die, naast hartepijn, te horen is.
Lees verder...
|| 12:45 a.m.

zondag, mei 27, 2012

 
La Sera - Sees the Light
Een albumbespreking van La Sera vraagt om name dropping. Allereerst omdat Katy Goodman - La Sera is haar band - van origine bassiste is en dus behoort tot de verrukkelijkste meisjessoort die er is. Denk maar aan Tina Weymouth, Kim Gordon en Kim Deal.

De naam van de laatste valt hier sowieso niet voor niets, want de muziek van La Sera is meer dan schatplichtig aan The Breeders. Andere namen die opduiken wanneer we naar Sees The Light luisteren: Juliana Hatfield, Magnapop, Lemonheads, Jesus & Mary Chain en al die jaren zestig girl groups die Phil Spector onder zijn hoede had.
Lees verder...
|| 7:41 a.m.

woensdag, mei 23, 2012

 
Tom Egbers - Rory Storm. Hoe de koning van Liverpool werd onttroond door The Beatles (boek)
Er is vrijwel geen detail onbeschreven als het gaat om de geschiedenis van The Beatles. Toch wilde Tom Egbers nog iets te weten zien te komen: waren Lennon en McCartney fans van Liverpool FC of van het eveneens Liverpoolse Everton?

Tijdens die zoektocht kwam hij op het spoor van ene Alan Caldwell, betere bekend onder zijn artiestennaam Rory Storm. Hij eindigde zijn leven samen met zijn moeder in wat een dubbele zelfmoord lijkt te zijn geweest. Maar ooit maakte hij furore in Liverpool, met zijn begeleidingsband The Hurricanes.
Lees verder...
|| 10:15 a.m.

zondag, mei 20, 2012

 
John Jacob Niles - The Boone-Tolliver Recordings
Een door merg en been gaande falsetto bezat John Jacob Niles. En een aantal instrumenten die je nauwelijks nog hoort. Op de foto van het fraai vormgegeven pakketje dat The Boone-Tolliver Recordings bevat, staat hij luidkeels zingend met een dulcimer in zijn handen.


Het is de jaren vijftig. Jong Amerika is in de ban van de rock ‘n’ roll, hun ouders zijn in de ban van de Koreaanse oorlog en de strijd tegen de communisten. De in die eeuw daarvoor - die van de Amerikaanse burgeroorlog - geboren geluidsarchivaris en liedjesschrijver John Jacob Niles houdt zich niet bezig met die grote boze buitenwereld, noch met Elvis en andere gekuifde rebellen. Hij verzamelt oeroude liederen, oorspronkelijk afkomstig uit het oude Europa, sindsdien geworteld in de Appalachen.
Lees verder...
|| 5:25 a.m.

zondag, mei 13, 2012

 
Drs. P - Compilé Complet
 Wat is de overeenkomst tussen rappers en Drs. P.? Antwoord: rijms! Niet zo gek dus dat Top Notch medeverantwoordelijk is voor deze mooie verzameling van het werk van Heinz Polzer. Ook uitgeverij Nijgh & Van Ditmar heeft zich met dit project bemoeid.

Vic van de Reijt zwaait daar de scepter en hij was samensteller van onder meer De Top 100 van Nederlandstalige Singles, De Nederlandstalige Cover Top 100 en Van Du tot Da Da Da. Compilé Complet bestaat uit 8 cd’s (180 liedjes!), waarop alle studio-opnames, aangevuld met een aantal live-opnames, te horen zijn. Het boek bevat een korte biografie, aantekeningen over het werk van Drs. P. en een interview.
Lees verder...
|| 1:25 a.m.

zondag, mei 06, 2012

 
Tjerk Lammers presenteert Dijkdoorbraak. Rock van eigen bodem 1958 – heden (Boek + 4CD)
De formule van de laatste twee boeken die Leo Blokhuis samenstelde heeft een vervolg gekregen. Teksten met feitjes en interviewfragmenten en heel veel afbeeldingen van hoesjes en oude foto’s, allemaal afgedrukt op glanspapier,vergezeld van vier cd’s, verzameld in een wat onhandig boek.

Tjerk Lammers, in het recente verleden hoofdredacteur van Aloha en Revolver, mocht van uitgeverij Ambo Anthos de geschiedenis van de Nederlandse rock boekstaven en uit de archieven van Universal Music de muzikale illustraties bijeen zoeken. Dat leverde een soort uitgeklede Top 2000 op met veertig Nederlandse klassiekers die allen grofweg onder de noemer rock zijn te plaatsen.
Lees verder...
|| 1:40 a.m.

woensdag, mei 02, 2012

 
Lincoln Durham - The Shoevel vs The Howling Bones
In grote letters staat achterop de hoes: 'produced by Ray Wylie Hubbard [and] George Reiff.' Dat zou ik ook doen, als ik Lincoln Durham was. Al geef ik meteen toe dat ik niet zeker weet of ik dat lettertype dan groter zou laten zijn dan het lettertype dat mijn naam vermeldt.

Zo bescheiden als die hoes eruit ziet - al lijkt Lincoln Durham op de coverfoto een beetje op Alex DeLarge uit A Clockwork Orange - zo zelfverzekerd klinkt zijn muziek Lees verder...
|| 12:42 p.m.

zondag, april 29, 2012

 
Scotty Alan - Wreck and the Mess
Een positieve, optimistische titel heeft Scotty Alan niet gegeven aan zijn eerste soloplaat. En dan opent het album ook nog met "Good-bye" ('Now that we’re here, two broken hearts / it’s time to stop […] Good-bye, my love').


De toon wordt meteen gezet: Wreck and the Mess is een melancholisch album, geschreven door een eenzame ziel. Maar melancholie is een andere geestestoestand dan diepe droefenis en dus worden we in de kleine drie kwartier die deze plaat duurt niet meegezogen in peilloze diepten. Lees verder...
|| 3:01 a.m.

woensdag, april 25, 2012

 
VA - Revolution! Teen time in Corpus Christi (1965-1970)
In 1966 was er één band de absolute nummer 1 in Corpus Christi, Texas. The Bad Seeds heetten ze en hun grote helden waren The 13th Floor Elevators. Ze scoorden een hit met "All NIght Long", dat eigenlijk een bewerking was van "Tried to Hide" (inderdaad, van The 13th Floor Elevators).

Nog hetzelfde jaar gaven ze de pijp aan maarten. Deze Bad Seeds en zeven andere bands uit havenstad Corpus Christi zijn verzameld op een fijne cd van reissue-label Cicadelic Records. Lees verder...
|| 10:28 a.m.