Dubbel Mono

zondag, maart 30, 2008

 
The Art of the Muxtape



[via Pastoor Poncke]
|| 1:56 a.m.

donderdag, maart 27, 2008

 
Nick Cave & The Bad Seeds- Dig!!! Lazarus, Dig!!!

De pathetische pornosnor van Grinderman is bijgeknipt tot iets beschaafdere, maar nog steeds pathetische proporties. Hetzelfde zou je kunnen zeggen over Dig!!! Lazarus, Dig!!!, de al weer veertiende plaat van Nick Cave & The Bad Seeds. En dan tel ik de liveplaten, soundtracks en verzamelaars niet mee. Van die veertien platen is er niet eentje aan te wijzen die ronduit zwak is.



Met dit album bewijst Nick Cave dat waar hij ook woont, welke bandleden hij ook om zich heen verzamelt en hoeveel drugs hij - al dan niet voor recreatief gebruik - tot zich neemt, hij één van de grootste liedjesschrijvers van zijn tijd blijft. Bij het verschijnen van de titeltrack, zo'n twee maand geleden, leek het daar even niet op.
Lees verder...
|| 7:59 a.m.

woensdag, maart 19, 2008

 
Willie Nelson - Moment of Forever

Wie hoort er niet in het volgende rijtje thuis: Johnny Cash, Loretta Lynn, Porter Wagoner, Kris Kristofferson, Willie Nelson of Neil Diamond? Uiteraard - de titel van de recensie gaf het al weg - Willie Nelson. Want terwijl de anderen aan de hand van grote of minder grote producers (Rick Rubin, Jack White, Marty Stuart) op gevorderde leeftijd nog een of meerdere prachtige platen afleverden, is Willie Nelson eigenlijk altijd doorgegaan met platen maken.



De ene keer met meer, de andere keer met minder succes. Denk bijvoorbeeld aan het mislukte reggae-album Countryman. Voor Moment of Forever kreeg de oude outlaw hulp van Kenny Chesney, een ietwat gelikte Nashville countryheld. Met een slimme mix van covers en eigen materiaal en het niet verbloemen van de ouderdom van Willie Nelson wordt Rick Rubin's recept voor het opkrikken van de reputatie van Johnny Cash keurig gevolgd.
Lees verder...
|| 10:34 a.m.

woensdag, maart 12, 2008

 
Jefferson Pepper - American Evolution Volume 1

This machine kills fascists", stond op Woody Guthrie's gitaar. Op die van Jefferson Pepper staat een Amerikaanse vlag. Verder staan ze in dezelfde traditie - ook muzikaal - , een traditie waar ook Pete Seeger en, later, Steve Earle toe behoren. Jefferson Pepper is trots op Amerika, maar hij schaamt zich voor haar machthebbers. Zijn Amerika is die van de arme sloebers, de mensen die de oorlogen ingestuurd worden en het slachtoffer zijn van de schofterig rijke upper-class.



Meer nog is zijn Amerika dat van de oorspronkelijke bewoners, de weidse en ongerepte prairies, de groene velden en de woeste kusten. Zo was het ooit en sindsdien is het alleen maar achteruit gegaan. Hoe dat gebeurd is, beschrijft hij op drie CD's die samen American Evolution gaan heten.
Lees verder...
|| 10:56 a.m.

maandag, maart 10, 2008

 
Okieson - Tomorrow's Gone

Nou is mijn kennis van wat er in de diverse buitenlanden op het gebied van popmuziek speelt niet bijster groot, maar het komt me zo voor dat er maar weinig plekken op de wereld zijn buiten de VS waar zoveel americana gemaakt wordt als in ons land. Hier hebben we weer zo'n groep muzikanten: ze spelen samen onder de naam Okieson en doen alsof Nijmegen ergens in Tennessee ligt.



En dat doen ze nog overtuigend ook. Met hulp van onder meer BJ Baartmans spelen ze op hun debuutplaat Tomorrow's Gone tien donkere countrytracks alsof ze ergens in het oude zuiden op een veranda zitten. Denk aan Neil Young-op-z'n-somberst, Will Oldham-zonder-kraak-in-z'n-stem of The Handsome Family-extended.
Lees verder...
|| 8:31 a.m.

woensdag, maart 05, 2008

 
Widespread Panic - Free Somehow

Het verschijnsel jam band heeft in Nederland nooit een grote vlucht genomen. Het ligt teveel voor de hand om het op de Hollandse nuchterheid te gooien of een gebrek aan podia, maar feit is dat behalve Grateful Dead en Phish niet veel bands hier weg kunnen komen met eindeloze jams en een oneindige reeks optredens.



Een divisie lager dan deze bands beweegt zich Widespread Panic. In de Verenigde Staten zijn ze één van de bekendere bands in het circuit en Free Somehow is hun tiende studioalbum in 22 jaar. Daar staan - zoals het hoort bij een jamband - zeven liveplaten tegenover.
Lees verder...
|| 6:58 a.m.