Dubbel Mono

zondag, mei 29, 2011

 
Crystal Stilts - In Love With Oblivion

Het kwartet Crystal Stilts uit Brooklyn – weer dat hippe Brooklyn – is een van die schijnbaar anachronistische bands die zomaar eens een hype kunnen worden. In het geval van In Love With Oblivion is het de op papier bizarre combinatie van stofzuigergitaren en een popsensibiliteit die rechtstreeks aan de jaren zestig ontleend is, die het belangrijkste unique selling point vormt.



Opener "Sycamore Tree" is wat dat betreft een uitzondering, met een rockabillyriff die het nummer moet dragen. Eigenlijk is dit de enige zwakke track op het album, ook al wordt 'ie nog net gered door het swingende orgeltje dat zoemend de boel in het gareel houdt.
Lees verder...
|| 4:23 a.m.

donderdag, mei 26, 2011

 
The Avery Set - Returning To Steam

Een tijdlang gold Nashville als het bedorven centrum van de country. De plaats waar het onder invloed van commercie en gladde producers een beetje was gaan stinken. Helemaal toen country omgevormd werd van iets dat vooral intiem klonk naar muziek die geschikt was voor grote stadions. Anno nu trekken weer een heleboel jonge bandjes en muzikanten richting Tennessee.



Of ze trekken zich niets meer aan van de stank, of de vieze geur is verdwenen. Hoe dan ook, de vier frisse, jonge jongens die zich The Avery Set noemen, hebben zich ook in Nashville gevestigd. En of de duivel er mee speelt: hoe intiem ze ook musiceren, ergens klinkt er iets in door van een geluid dat je stadionrock zou kunnen noemen.
Lees verder...
|| 10:04 a.m.

zondag, mei 22, 2011

 
D.B. Rielly - Love Potions and Snake Oil

Tussen alle digitale promo’s (een downloadlink), anonieme kartonnetjes, hoesjes-met-gaatjes en – in het gunstigste geval – digipacks, valt het debuutalbum van D.B. Rielly wel heel erg op.



Een sigarendoosje van blik, een stevig en stijlvol inlegvel en natuurlijk de CD zelf. Waarop we tien nummers vinden, allemaal zelfgeschreven en voor een groot deel ook zelf ingespeeld door D.B. Rielly, de naam waar Daniel Alvaro zich achter verschuilt.
Lees verder...
|| 2:05 a.m.

donderdag, mei 19, 2011

 
The Matadors – Get Down From The Tree

Er bestaat de misvatting dat rock ‘n’ roll door de communistische heilstaten uitgebannen was. Maar midden jaren zestig – niet toevallig de tijd van de Praagse lente – kon er relatief veel in Tsjechoslowakije en was men wel degelijk op de hoogte van wat er muzikaal in het westen aan de hand was.



In elk geval gold dat voor de zes muzikanten die zich The Matadors noemden. Munster Records heeft een groot deel van hun output verzameld op het voortreffelijke Get Down From The Tree.
Lees verder...
|| 1:45 p.m.

zondag, mei 15, 2011

 
Sleepwater – z/t

Een vleug van medelijden schiet door me heen: een in eigen beheer uitgegeven CD in een oplage van 500 exemplaren. Meer zijn er blijkbaar niet weg te zetten voor een band die alles in eigen hand houdt: geen label, geen distributie, zelf de studio huren, perserij inschakelen en dan ook nog – 'Beste DubbelMono' – zelf recensies zien te regelen



Als alle 500 exemplaren in een week verkocht worden, staat Sleepwater waarschijnlijk hoog in de Album Top 100. Wat ze verdiend zouden hebben. Want voorman Ad Opstals (ook de man achter het vriendelijke begeleidende briefje dat ik kreeg) heeft een goede band om zich heen verzameld.
Lees verder...
|| 9:55 a.m.

zaterdag, mei 14, 2011

 
Ha Ha Tonka - Death of a Decade

Hoeveel bandjes zouden er zijn die alsmaar door blijven gaan, album na album maken, touren tot ze er bij neervallen, door iedereen sympathiek worden gevonden en dus ook telkens weer hun opwachting mogen maken in de media, maar die het nooit lukt om door te breken? Is het elke keer weer een kwestie van de verkeerde band op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats?



Ik gooi maar wat vragen op om te verklaren waarom een band als Ha Ha Tonka zo in de middenmoot blijft hangen. Vier albums zijn ze nu onderweg en het meest negatieve wat je over Death of a Decade kunt zeggen is dat het kwartet goed naar The Band, de vroege jaren van REM en - recenter - naar de eerste twee platen van Kings of Leon geluisterd heeft.
Lees verder...
|| 9:54 a.m.

zondag, mei 08, 2011

 
Danny Schmidt - Man of Many Moons

Ze zullen eeuwig blijven bestaan: liedjesschrijvers waarbij je niet ontkomt aan de vergelijking met Bob Dylan. Ook Danny Schmidt is zo iemand. Een voortreffelijk liedjesschrijver die ook nog eens begiftigd is met een fijne en warme stem en tegelijkertijd een begenadigd gitarist is. (De laatste twee eigenschappen ontbeert Bob Dylan -zonder dat het hem uiteraard ooit in de weg heeft gestaan.)



En nee, die associattie is niet iets dat recensenten valt aan te wrijven. Welke zichzelf respecterende singer/songwriter is er niet schatplichtig aan Dylan? In het geval van Danny Schmidt kun je haast niet anders: hij heeft op Man of Many Moons een prachtige versie opgenomen van "Buckets of Rain".
Lees verder...
|| 4:22 a.m.

woensdag, mei 04, 2011

 
Maggie Björklund - Coming Home
Het grote probleem met virtuoze muzikanten is vaak dat ze hun virtuositeit zo graag etaleren. Of dit de reden is dat Maggie Björklund haar debuutalbum vult met vijf instrumentale nummers waarin ze laat horen hoe goed ze haar weg weet op de pedal steel?



Geen idee, maar feit is dat ze hierdoor een potentieel 5-sterrenalbum degradeert tot een plaat waar ik - zouden we op File Under sterren uitdelen - maximaal drie sterren voor weg zou geven.
Lees verder...
|| 1:56 a.m.

zondag, mei 01, 2011

 
Benny Zen and The Syphilis Madmen - Run Back To The Safety of the Town

De complete naam op het hoesje is nog langer dan hierboven: The Recording Artist Benny Zen and The Syphilis Madmen play Run Back To The Safety of the Town. Op de stupide naam van de begeleidingsband (en vooruit, wellicht ook op een pseudoniem als Benny Zen) valt een boel af te dingen.



De namen van een aantal liedjes getuigen ook van een gevoel voor humor waar je voor in de stemming moet zijn: "Got a lot of Horseshit left", "Become a Freethinker today", "Maybe the Day has come to speak louder" of "An Aeroplane might knock you out". Over het hoofdlettergebruik zal ik verder niet zeuren. En soms zijn ze ook wel grappig: "We don’t want your Disco Show around" bijvoorbeeld.
Lees verder...
|| 5:01 a.m.