Dubbel Mono

zondag, februari 28, 2010

 
Grong Grong - To Hell N Back

Vlak voor hun erkenning als één van de meest originele geluiden van de Australische punk neemt de voorman van Grong Grong een overdosis. Het is kerstavond 1984 en twee dagen daarvoor deden ze het voorprogramma voor PiL. Michael Parkas zal in een diepe coma raken waar hij - een medisch wonder! - maanden later uit ontwaakt



De overgebleven leden van Grong Grong maken intussen hun debuutplaat af door live-opnames als kant B te gebruiken (er waren alleen nog maar demosessies gedaan). Het moet een monumentje worden voor Parkas. Eind 2009 besluit platenlabel Memorandum om het inmiddels legendarische monument To Hell N Back op te tuigen met een DVD met livebeelden en die plaat uitgebreider en gedigitaliseerd uit te brengen.
Lees verder...
|| 1:46 a.m.

vrijdag, februari 26, 2010

 
Johnny Cash – American Recordings VI: Ain't No Grave

'There ain’t no grave / that can hold my body down / when I hear the trumpet sound / I’m gonna rise right out of the ground.' Natuurlijk, dit zijn de woorden van een getormenteerde ziel die, ondanks dat zijn dood nabij is en zijn lichaam zo breekbaar als maar zijn kan, trots en standvastig zijn laatste dagen doorbrengt.



Maar zou het ook een knipoog kunnen zijn, een grapje van producer Rick Rubin of misschien wel van Johnny Cash zelf? Want ruim zes jaar na zijn dood in 1993 verschijnt toch nog het zesde deel van de American Recordings.
Lees verder...
|| 12:33 p.m.

zondag, februari 21, 2010

 
Basia Bulat - Heart Of My Own

De Canadese Basia Bulat heeft een boel bijgeleerd van het vele optreden. Klonk haar debuutplaat Oh, My Darling soms wel heel erg netjes en voorzichtig, deze drie jaar later uitgebrachte opvolger laat een heel wat zelfverzekerder zangeres horen.



Haar stem is volwassener en hoewel nog steeds een beetje hees, durft ze zich nu vol overgave te laten gaan. In "Walk You Down" en "Gold Rush" - niet voor niets steviger dan ze zich eerder heeft laten horen - merken we wat ze met een voller geluid kan.
Lees verder...
|| 1:23 a.m.

donderdag, februari 18, 2010

 
The Len Price 3 - Pictures

Het zou verrassend zijn om te horen dat er werkelijk iemand in dit bandje Len Price heette, niet waar? Maar op die leugen na doet The Len Price 3 er alles aan om zo echt mogelijk te zijn.



En in hun geval betekent echt: lijken op The Kinks (met als meest navrante voorbeelden "Mr. Grey" en "Under the Thumb") en The Who (waar titelnummer en opener "Pictures" wel heel brutaal naar verwijst). Niet alleen hun liedjes hebben dezelfde ingrediënten (aangevuld met koortjes en fijne orgeltjes), ook hun kleding is in true mod style.
Lees verder...
|| 1:47 p.m.

woensdag, februari 17, 2010

 
Setting Sun - Fantasurreal

Zouden John Davis en Lou Barlow hun Folk Implosion nog weer eens van stal halen? Nu Setting Sun's vierde plaat Fantasurreal (is dat geen neologisme?) z’n rondjes in mijn cd-speler draait, vraag ik me vooral af of er nog eens een vervolg op het prachtige Dare To Be Surprised gaat verschijnen.



Want hoe aardig Fantasurreal ook is, de inventieve frisheid en de vrolijke charme van The Folk Implosion’s doorbraakplaat hoor ik niet. (Eerlijk is eerlijk: ook de twee platen na Dare To Be Surprised kwamen daar niet in de buurt.) Maar genoeg gekat: Fantasurreal klinkt even lichtvoetig en staat evenzeer met één been in de elektronica (lees: goedkope synthesizers) en met het andere in de fijne Amerikaanse indietraditie van mooie liedjes met een rafelrandje als ooit het muzikaal zeer verwante The Folk Implosion.
Lees verder...
|| 12:35 p.m.

maandag, februari 15, 2010

 
Bonnie Prince Billy



komt dit jaar met een nieuw album (duh).
|| 9:25 a.m.

zondag, februari 14, 2010

 
VA - Back to Peru Vol. II

Voor beluistering lijkt deel 2 van Back to Peru een bak met restjes die overgebleven zijn na het uitbrengen van volume 1 van deze collectie Peruviaanse garagerock. Het grootste verschil is dat we nu de b-kantjes krijgen van de singles die op de eerste set verzameld zijn.



Maar de lol die te beleven valt aan dit doosje met 34 tracks, verdeeld over twee cd’s, is niet minder dan bij deel 1. Van simpele beat tot de meest woeste psychedelica en via zo authentiek mogelijk gecopieerde Amerikaanse hits tot Latijns-Amerikaanse ritmes, de periode 1964 tot 1974 was muzikaal gezien een spannende in Peru.
Lees verder...
|| 4:20 a.m.

 
Little Red - Listen To Little Red

In thuisland Australië hadden ze twee jaar geleden al van Listen To Little Red gehoord. Sterker nog: dit debuutalbum kwam op 29 binnen in de Australische albumcharts. En dat voor een plaat die in eigen beheer - dat wil zeggen via hun eigen label Hooch Hound Records - uitgebracht werd.



Afgaand op openingsnummer "Coca Cola" had dat zomaar kunnen gebeuren dankzij een reclamecampagne voor Coca Cola. Het liedje doet weliswaar erg sterk denken aan een afgekeurd b-kantje van The Strokes, maar leunt op een onweerstaanbaar stukje a capella. Little Red zal haar muziek niet voor niets zelfs karakteriseren als doo wop punk.
Lees verder...
|| 4:07 a.m.

 
Kentin Jivek - Eight New Prophecies

De kortst mogelijke omschrijving is een makkelijke. File Under: Nouveau Folk. Of voor mijn part: Folk de freak. Want de muziek van Fransman Kentin Jivek bewandelt grosso modo dezelfde paden als erkende grootheden uit het genre als Devendra Banhart en Sufjan Stevens. Al is Jivek minder woest en wild als de eerste en minder productief en spaarzamer in zijn arrangementen als de tweede.



Hij leunt zo nu en dan ("Wig Ma Wag! Henchman of the Death") zwaar op de psychedelische grappen uit de jaren zestig en zeventig, maar dan op akoestische instrumenten. Zijn teksten zijn ongrijpbaar - onbegrijpelijk mag je ook zeggen - en zowel in het Engels als het Frans (soms gecombineerd, zoals in "Pandora’s Box").
Lees verder...
|| 3:09 a.m.

woensdag, februari 10, 2010

 
Hennessy Keane - Nowhere Fast

Met zo’n titel vraag je er ook om: Hennessy Keane zal ongetwijfeld nergens erg snel komen. In de eerste plaats vanwege het genre dat ze beoefenen - klassieke country - en in de tweede plaats omdat ze dat niet vanuit Texas doen, maar vanuit Engeland.



De twee mannen die hun naam aan deze band gaven, Shaun Hennessy en Ian Keane, respectievelijk als zanger/gitarist en als drummer, zien er dan wel uit als genuine rednecks, maar komen toch echt uit Basingstoke, Hampshire. En dat is het relatief welvarende zuid-oosten van Groot-Brittannië en niet het arme zuiden van de Verenigde Staten.
Lees verder...
|| 12:51 p.m.

zondag, februari 07, 2010

 
The Brunettes – Paper Dolls

Een overdosis twee pop is zo opgelopen. Blijkbaar weet het Nieuw-Zeelandse duo The Brunettes dat maar al te goed en dus hebben ze twee maatregelen genomen om hun vierde album Paper Dolls boeiend te houden. In de eerste plaats hebben ze de lengte beperkt gehouden: na een stief half uurtje is het afgelopen. Ten tweede hebben ze de jengelende gitaren grotendeels ingewisseld voor synthesizers, drumcomputers en een electro-sound.



Met die synthesizers plamuren ze hun geluid soms net iets te vaak dicht, zodat hun sound opzichtig naar de jaren tachtig teruggrijpt. Een derde unique selling point van The Brunettes zijn Jonathan Bree en Heather Mansfield.
Lees verder...
|| 3:19 a.m.

woensdag, februari 03, 2010

 
Dave Rawlings Machine - A Friend of a Friend

We moesten er een fikse tijd op wachten - zes jaar om precies te zijn - maar eindelijk is er dan het nieuwe album van Gillian Welch. Of is dat te flauw om een bespreking van het solodebuut van Dave Rawlings mee te openen?



Ten slotte is Rawlings de partner - muzikaal en anderszins - van Gilian Welch, figureert ze meermalen op de hoesfotootjes en horen we haar als zangeres, gitarist en mede-componist terug op A Friend of a Friend. Wat dat laatste betreft: daarin heeft ze niet het alleenrecht. De medley van Neil Young's "Cortez the Killer" en "Method Acting" van Conor Oberst is een van de hoogtepunten, overigens net als die andere cover: Jesse Fullers'"Monkey and the Engineer" (die harmonica!).
Lees verder...
|| 12:07 p.m.