Setting Sun - FantasurrealZouden John Davis en Lou Barlow hun
Folk Implosion nog weer eens van stal halen? Nu
Setting Sun's vierde plaat
Fantasurreal (is dat geen neologisme?) z’n rondjes in mijn cd-speler draait, vraag ik me vooral af of er nog eens een vervolg op het prachtige
Dare To Be Surprised gaat verschijnen.

Want hoe aardig
Fantasurreal ook is, de inventieve frisheid en de vrolijke charme van The Folk Implosion’s doorbraakplaat hoor ik niet. (Eerlijk is eerlijk: ook de twee platen na
Dare To Be Surprised kwamen daar niet in de buurt.) Maar genoeg gekat: Fantasurreal klinkt even lichtvoetig en staat evenzeer met één been in de elektronica (lees: goedkope synthesizers) en met het andere in de fijne Amerikaanse indietraditie van mooie liedjes met een rafelrandje als ooit het muzikaal zeer verwante The Folk Implosion.
Lees verder...