Dubbel Mono

donderdag, september 29, 2011

 
Jester At Work - Lo-Fi Back To Tape

Achter de ietwat stupide naam Jester At Work gaat Antonio Vitale schuil, een Italiaan die zijn liedjes zo simpel mogelijk probeert te houden. Akoestische gitaar, stem, een mondharmonica, wat uit de losse pols ingespeelde percussie en dat is het dan.



Oh ja, zoals de titel van dit album al laat zien, niet in een mooie studio opgenomen, maar thuis of in zijn oefenhok, zo basaal mogelijk. Afgaande op de foto’s in het het hoesje is Lo-Fi, Back To Tape opgenomen op een oude viersporenrecorder, een Fostex.
Lees verder...
|| 1:09 p.m.

zondag, september 25, 2011

 
dEUS – Keep You Close
Laat ik maar beginnen met toe te geven dat ik zo’n fan ben die The Ideal Crash het laatste echt goede album van dEUS vond. De gekte, de ongebreidelde experimenteerlust die zelden of nooit in onbeluisterbaarheid ontaardde, de energie – voor mijn gevoel allemaal verdwenen. Blijkbaar moet ik gewoon aanvaarden dat de dEUS uit de jaren negentig van de vorige eeuw een andere is dan die van na de eeuwwisseling.



Want ook Keep You Close laat vooral een geoliede rockband horen.
Lees verder...
|| 12:45 a.m.

donderdag, september 22, 2011

 
Dan Sartain - Legacy Of Hospitality

Het grootste probleem met rockabilly is dat alles exact zo moet als In de jaren vijftig. Dat betekent dat je twee kanten op kunt: je wordt een anachronisme omdat je kleding, kuif en gitaren getrouwe kopieën zijn (en je geen tijd hebt om goede nummers te schrijven). Of je kneedt het genre tot iets anders en speelt bijvoorbeeld psychobilly.



Slechts een hoogst enkele keer ben je van jezelf zo echt en authentiek dat je boven alle navolgers uit steekt . Dan zou je dus Dan Sartain kunnen heten.
Lees verder...
|| 10:08 a.m.

zondag, september 18, 2011

 
The Black Swans - Don't Blame The Stars
Dit is een band van liefhebbers, van fans. En zoals dat gaat met fans, houden ze ervan om te vertellen over hun obsessies. Dus gaat aan een aantal liedjes op Don’t Blame The Stars een gesproken uitleg vooraf. Waarin bijvoorbeeld wordt uitgelegd waarom van al die oude soul- en rhythm & blueszangers Joe Tex misschien wel de grootste was (Joe Tex).



Maar ook worden jeugdherinneringen opgehaald die de inspiratie vormden voor een nummer (Sunshine Street), wordt openhartig verteld over een verslaving aan pijnstillers (Mean Medicine – 'i quit these pills because I found out there ain’t no cure for living') en wordt een persoonlijke ontboezeming gedaan (Little Things).
Lees verder...
|| 8:14 a.m.

 
Mini Mansions - Mini Mansions

Hobbybandjes zijn vaak niet meer dan dat: een hobby om de tijd te vullen buiten het reguliere werk. Maar een enkele keer wordt zo’n project groter dan waar normaliter de tijd en energie aan besteed wordt. Denk bijvoorbeeld aan de ritmesectie van Calexico, die Giant Sand in no-time overvleugelde



Of hetzelfde gaat gebeuren met de band van bassist Michael Shuman - die zijn geld verdient in Queens of the Stone Age - waag ik te betwijfelen. Om te beginnen is daar het verschil in muzikale genres: de voortdenderende rocktrein van Josh Homme is hier vervangen door melodieën en instrumentaties die rechtstreeks stammen van The Beatles anno Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band.
Lees verder...
|| 5:03 a.m.

zondag, september 11, 2011

 
Meindert Talma - De Zee Roept

De Zee Roept is een project waar Meindert Talma samen met Tryntsje Nauta aan gewerkt heeft. Het resultaat is dan ook meer dan alleen een cd. Het gaat om een boek met - prachtige - foto’s, portretten van studenten aan de zeevaartschool op Terschelling, aangevuld met een schijfje met liedjes van Meindert Talma.



De nummers worden afgewisseld met herinneringen van varenden, begeleid door bijvoorbeeld accordeon. Daarnaast was er een tentoonstelling in het Fries Museum in Leeuwarden (helaas al op 4 september afgesloten) en een aantal optredens. De muziek, vooral gestuurd door toetsen (accordeon, piano, synthesizer) , bezingt niet alleen stoere verhalen die in een ver en onbestemd verleden spelen, maar ook de angsten en twijfels van hedendaagse matrozen en andere zeelui.
Lees verder...
|| 2:45 a.m.

woensdag, september 07, 2011

 
The Computers - This Is The Computers

Het is lang geleden dat ik aan Refused gedacht heb, de band die één legendarisch album maakte, The Shape of Punk To Come, om vervolgens te verdwijnen. Een pretentieuze plaat die hardcore en punk verbond met jazzgeschiedenis en bol stond van de politieke uitingen.



Van die laatste twee zaken is niets te merken op This Is The Computers, maar de uitdossing van de bandleden - en sowieso de aandacht voor vormgeving - en vooral de zang is griezelig identiek aan die van Dennis Lyxzén en consorten.

Lees verder...
|| 1:07 p.m.

donderdag, september 01, 2011

 
Ted Russell Kamp - Get Back To The Land

Het is een stijlvol hoesje waarin Ted Russel Kamp zijn vijfde soloplaat verpakt heeft. Zo’n hoesje waarvan je meteen denkt: eigenlijk hoort dit om vinyl te zitten (de dertien liedjes zijn dan ook keurig verdeeld over een kant 1 en kant 2).



Ook muzikaal komt Get Back To The Land uit een tijd waarin nog geen digitale opnametechnieken bestonden. Begin jaren zeventig, de hoogtijdagen van de Westcoastrock, grofweg de periode nadat Gram Parsons het tijdige voor het eeuwige verwisselde, The Eagles groot werden en ene Tom Petty plannen maakte om een band op te richten met de naam The Heartbreakers.
Lees verder...
|| 9:59 a.m.