Dubbel Mono

woensdag, maart 30, 2011

 
BettySoo - Heat Sin Water Skin

Lengte is een relatief begrip. Prince is een opdondertje, Ronnie James Dio was een ukkie en Wesley Sneijder een briljante voetballer van 22 centimeter. Zangeres BettySoo meet krap 1 meter 50 volgens haar biografie.



Natuurlijk, ze is ook nog lang niet van de statuur van de drie eerder genoemden. Maar haar derde plaat, het hier nu rondjes in de cd-speler draaiende Heat Sin Water Skin, brengt haar wel in de bovenste regionen van een virtuele toplijst van vrouwelijke singer/songwriters.
Lees verder...
|| 11:38 a.m.

zondag, maart 27, 2011

 
Lucinda Williams – Blessed

We kunnen het nu wel met de hand op ons hart zeggen: de beste singer/songwriter van het afgelopen decennium heet Lucinda Williams. Van de pak ‘m beet zes of zeven albums die ze sinds haar briljante (en eerlijk is eerlijk, ook door haar nog niet overtroffen) doorbraakplaat Carwheels On a Gravel Road maakte, is er eigenlijk geen eentje mislukt.



En zelfs als er dan een plaat tussenzit (West) die niet het niveau van de andere haalt, dan nog verslaat ze de concurrentie met gemak. Een gezegende dame, moet je dan zeggen. En zo heet haar nieuwste CD dan ook, Blessed.
Lees verder...
|| 9:49 a.m.

woensdag, maart 23, 2011

 
The Apartments - Drift

Het persbericht van hun platenmaatschappij weet mij te vertellen dat Drift van The Apartments indertijd als een meesterwerk werd ontvangen. We hebben het dan over 1993. Opgericht in 1979 maken ze pas in 1985 de debuutplaat The evening visits… and stays for years. Waarna een knipperlichtrelatie volgt: dan bestaan ze eventjes, dan weer niet, dan weer wel.



Pas in 1993 komt er een vervolg uit en dat was het blijkbaar veelgeroemde Drift. Sindsdien is het weer stil gebleven rond The Apartments en hun voorman Peter Walsh, maar voor later dit jaar staat er zowaar een derde plaat op stapel.
Lees verder...
|| 8:37 a.m.

zondag, maart 20, 2011

 
The Low Anthem - Smart Flesh

Handen omhoog wie de liedjes van The Low Anthem als comedy zou willen categoriseren. Het is wel een van de genretags op hun MySpace-pagina. Nu wil ik The Low Anthem met alle plezier in allerlei genres onderbrengen, maar comedy is wel de laatste.



Het zal dan ook wel ironisch bedoeld zijn. Zanger Ben Knox Miller klinkt op opener (en prijsnummer) "Ghost Woman Blues" droeviger dan ooit en ook op de resterende tien tracks valt niet veel te lachen. Of het moet van vreugde zijn om de vondst van elf prachtige liedjes.
Lees verder...
|| 11:19 a.m.

woensdag, maart 16, 2011

 
Dirty Martha - This Is It!!

Dirty Martha: 'A crafty, creative project or product that is risqué or lewd in nature. Named for Martha Stewart, queen of domesticity and creativity.' Helaas was Martha Stewart nog niet beroemd toen het octet dat zich zo ging noemen dit album opnam, want het zou een mooi begin van dit stukje kunnen zijn.



We spreken 1968: Blood, Sweat & Tears speelt in Philadelphia en de broers D’Anastasio besluiten na het zien van deze show om zelf een band op te richten. Het duurt nog een klein jaar om zes gelijkgestemden te verzamelen, maar dan kan Dirty Martha’s Music Company van start. Ze regelen vrijwel meteen een opnamesessie om hun versie van door koper gestuurde, jazzy rock op te nemen.
Lees verder...
|| 3:17 a.m.

zondag, maart 13, 2011

 
Akron/Family - S/T II: The Cosmic Birth And Journey Of Shinje TNT

Fucked up psych folk: korter en kernachtiger kan ik het niet omschrijven, de muziek van het vreemde gezelschap dat zich al een plaat of vijf met de nog vreemdere naam Akron / Family tooit.



Dat ze zich thuis voelen in het wereldje van de uitgesponnen, psychedelische folk blijkt uit de titel van hun nieuwste boreling: S/T II: The Cosmic Birth And Journey Of Shinje TNT. En ook dit album is, net als hun vorige, Set ‘Em Wild, Set ‘Em Free, een woeste muzikale trip.
Lees verder...
|| 8:27 a.m.

woensdag, maart 09, 2011

 
Sean Riley & The Slowriders - Only Time Will Tell

Na een eerste release in hun eigen land in 2009, zagen we afgelopen zomer een tweede versie van Only Time Will Tell opduiken. (Waarbij dit album door File Under schandalig genoeg werd genegeerd.) Nu, een half jaar later, krijgen Sean Riley & The Slowriders zelfs een derde kans en kunnen wij onze misser herstellen.



Only Time Will Tell is de zeer verdienstelijke tweede plaat van deze – schrik niet - Portugese band. Zonder het internet of de bio had ik dit niet geraden, zo Amerikaans klinken ze.
Lees verder...
|| 10:11 a.m.

zondag, maart 06, 2011

 
VA – Records To Ruin Any Party Vol. 3
Het blijft een goede gewoonte, labelsamplers. Te weinig platenmaatschappijen en labels brengen op regelmatige tijdstippen een (goedkope!) verzamelaar uit waarop een doorsnee staat van wat ze de afgelopen periode de markt opgeslingerd hebben.



Het onvolprezen Voodoo Rhythm is inmiddels toe aan de derde aflevering van hun met veel zelfspot getitelde reeks Records To Ruin Any Party. De eenentwintig tracks van evenzoveel bands en artiesten zijn grofweg de afgelopen twee jaar verschenen op het label van de Zwitser Beat Zeller.
Lees verder...
|| 1:43 a.m.

woensdag, maart 02, 2011

 
Malachai - Return To The Ugly Side

Voordat je verder leest: op de website van platenlabel Domino kun je een track downloaden van Malachai’s nieuwe plaat. Met deze track weet je in ene wat je in huis haalt.



Triphop (duh, het duo komt uit Bristol), maar dan met een onvermijdelijke sixties feel. Weerbarstige maar dansbare ritmes die om melancholische melodieën gevlochten worden. Gary Ealey en Scott Hendy knipogen met de titel van hun tweede CD ernstig naar de kopers van hun debuutplaat Ugly Side of Love, maar Return To The Ugly Side is geen stap terug, of zelfs maar een vervolg op die eersteling.
Lees verder...
|| 11:40 p.m.