Dubbel Mono

zondag, februari 27, 2011

 
Drive-By Truckers - Go-Go Boots

Dat was wel even wennen, de eerste paar draaibeurten. Het nieuwe album van Drive-By Truckers klinkt ingetogener dan we gewend zijn.



Opener "I Do Believe" is zo’n typisch mid-tempo nummer dat het op lome zomeravonden prima zal doen, of rustig rijdend in je auto. Maar op het door stijlvolle toetsen en een venijnige slide gedomineerde titelnummer wordt nog meer gas terug genomen.
Lees verder...
|| 9:49 a.m.

woensdag, februari 23, 2011

 
Astrolites - Play For Keeps

Bij het beluisteren van hun debuut uit 2007, Hard Luck, vroeg ik me al af wat er nou zo hi speed is aan de rockabilly van Astrolites. Het antwoord wordt ook op deze opvolger Play For Keeps niet gegeven.



Want rockabilly is van zichzelf niet de langzaamste vorm van rock ‘n’ roll, maar er is geen flitspaal die op hol zal slaan van de variant die het Zweedse Astrolites maakt. Niet dat er veel mis is met de dertien tracks die ze hier afleveren, laat dat duidelijk zijn. Wat voor Hard Luck gold, geldt evenzeer voor Play For Keeps: degelijke rockabilly die extra lekker smaakt doordat het trio niet al te stijlvast blijft.
Lees verder...
|| 12:57 a.m.

zondag, februari 20, 2011

 
Sean Rowe - Magic

Dosering is alles. Als de diesel in je brandstoftank te stroperig wordt, kun je door de juiste dosering benzine bij te mengen weer op pad. Als de aardappels te flauw zijn, kun je door net genoeg zout toe te voegen, de maaltijd toch op smaak brengen. En als je liedjes goed zijn, maar net niet excellent, kunnen de juiste arrangementen je plaat naar een hoger niveau tellen.



Mik er een precies afgepaste hoeveelheid studio trickery bij en dat album staat alweer twee treetjes hoger. Maar voor alles geldt: in de juiste dosering. Het moeten geen flauwe, al te doorzichtige trucs worden, want dan wordt het gegarandeerd een plaat die eventjes briljant lijkt, maar dan al gauw tegen gaat staan. En uiteraard: de basis moet in orde zijn: een mooie stem, goede muzikanten en de juiste hooks. Dat is op Sean Rowe's Magic dan ook prima in orde.
Lees verder...
|| 5:21 a.m.

woensdag, februari 16, 2011

 
The Fugs - It Crawled Into My Hand, Honest / Tenderness Junction

Het werk van The Fugs is al op verschillende manieren opnieuw uitgegeven. Na twee boxsets, een paar jaar geleden, hebben oprichters Ed Sanders en Tuli Kupferberg besloten om hun twee platen uit 1968 te bundelen en op één enkele CD uit te brengen.



Je krijgt dan de vierde en vijfde LP van de twee oerhippies / beatniks / hipsters uit New York, inclusief origineel artwork en nog steeds dezelfde humor als veertig jaar geleden.
Lees verder...
|| 2:09 a.m.

zondag, februari 13, 2011

 
Black Tarantula – Black Tarantula

Het is intussen alweer twintig jaar geleden: Dick Dale & His Del-Tones maakten wederom furore omdat "Misirlou" een hit was geworden en de goedkope verzamelaars met The Ventures lagen in alle platenbakken. Alweer, en dit keer dankzij Quentin Tarantino’s Pulp Fiction.



Rond diezelfde tijd had je in Grunn’n een heuse instro-scene, met The Krontjong Devils als misschien wel belangrijkste band die de heftige surf van Dick Dale mengden met de instrumentale indorock die eind jaren vijftig, begin jaren zestig in Nederland populair werd. In Amsterdam werd halverwege de jaren negentig het lijntje doorgetrokken door The Treble Spankers. En nu is Black Tarantula met hun titelloze debuutalbum hetzelfde terrein aan het ontginnen.
Lees verder...
|| 8:29 a.m.

woensdag, februari 09, 2011

 
Aretha Franklin – The Legendary Concertgebouw Concert 1968 (DVD)

Het jaar was 1968, de plek het Concertgebouw in Amsterdam en een groot deel van Nederland moet er bij geweest zijn. Zo niet fysiek, dan wel op afstand, want de AVRO (jawel!) nam het naar verluid enige optreden dat Aretha Franklin ooit in Nederland gegeven had, op voor de televisie.


Waarna het legendarische optreden subiet vergeten moet zijn, al was het maar omdat het nooit weer uitgezonden werd. De banden waren gewist, zo ging het verhaal, en iedereen geloofde het, want dat was gebruikelijk in die tijd. Totdat radio- en televisiemaker Hans Mantel de opnames terugvond.
Lees verder...
|| 5:44 a.m.

maandag, februari 07, 2011

 
Bart de Win - Little World

Er zijn van die albums waar het woordje sympathiek voor gereserveerd is. Ze zijn niet hemelbestormend, klinken niet ultra-hip, zijn niet van voor tot achter met sensationele tracks vol geplempt, maar ruiken naar vakmanschap en degelijkheid.



De nieuwe cd van Bart de Win is er zo eentje. Met een stem als die van De Win zul je geen Voice of Holland winnen, maar je zult je publiek er ook niet mee decimeren tot een miniem plukje fijnproevers. De nieuwste geluiden hoef je niet te verwachten op Little World en de belangrijkste liedjesschrijver van zijn generatie zal De Win ook nooit genoemd worden.
Lees verder...
|| 12:01 p.m.

woensdag, februari 02, 2011

 
Charles Bradley - No Time For Dreaming

Een deep-soulveteraan die op zijn 62e met een plaat als No Time For Dreaming komt, dat is iets bijzonders. Een prachtige plaat die klinkt alsof de opnames plaatsvonden in de jaren zestig of vroege jaren zeventig (en net als in die goeie ouwe tijd net geen 45 minuten klokt) maakt het nog specialer.



Maar het meest in het oog springt ongetwijfeld het feit dat deze, naar de naam Charles Bradley luisterende veteraan, debuteert met dit album.
Lees verder...
|| 12:10 p.m.