Dubbel Mono

donderdag, december 30, 2010

 
Tangarine - Wintersongs: The December Sessions

Een half jaartje na hun tweede plaat A Mystery That Binds Us, Still komt het Drentse Tangarine alweer met een derde album op de proppen. Alleen lettend op de titel, Wintersongs: The December Sessions, is de conclusie snel getrokken: een haastig, seizoensgebonden tussendoortje met winterse liedjes.



Wellicht zelfs kerstliedjes. Het iets creatievere broertje van het coveralbum. Maar niets is minder waar.
Lees verder...
|| 8:35 a.m.

woensdag, december 29, 2010

 
Cut In The Hill Gang - Mean Black Cat

Na het verscheiden van de Soledad Brothers heeft de man met de meest klassieke naam in de rock ‘n’ roll - Johnny Walker - een nieuwe uitlaatklep voor zijn muzikale noden gevonden. Cut In The Hill Gang is de niet te onthouden naam van het vehikel en rauwe blues wederom het voertuig.



Mean Black Cat - da’s dan wel weer een stijlvolle naam voor een bluesalbum - heet de tweede plaat van het combo, dat sinds het debuut Hung Up is uitgebreid met een vierde bandlid, toetsenist / zanger John Wesley (ex-The Black Diamond Heavies). Tien covers krijgen we hier voorgeschoteld.
Lees verder...
|| 11:35 a.m.

maandag, december 27, 2010

 
Jaarlijst 2010

1. The National - High Violet
2. David Dondero - # Zero With A Bullet
3. Dylan LeBlanc - Paupers Field
4. Beach House - Teen Dream
5. Isobel Campbell & Mark Lanegan - Hawk
6. Phosphorescent - Here's To Taking It Easy
7. Mary Gauthier - The Foundling
8. Gonjasufi - A Sufi And A Killer
9. Bonnie 'Prince' Billy & The Cairo Gang - The Wonder Show Of The World
10. Johnny Cash – American Recordings VI: Ain't No Grave
|| 2:20 a.m.

woensdag, december 22, 2010

 
The Jon Spencer Blues Explosion - Year One / Extra Width / Orange / Acme

Enigszins verbaasd was ik wel, toen in mei van dit jaar Now I Got Worry van The Jon Spencer Blues Explosion opnieuw en uitgebreid deluxe op de markt kwam. Jon Spencer hield zich vooral bezig met Heavy Trash en na de naamsverandering in Blues Explosion zou het niemand verbazen dat het over en uit was met dit trio. De laatste twee albums waren tenslotte niet briljant te noemen. Mooie heruitgave van hun topalbum en klaar. Curieus om dan voor Now I Got Worry te kiezen.









Een goeie plaat, maar niet de klassieker. Eerder zou ik gekozen hebben voor bijvoorbeeld Orange. Maar kijk: de albums Extra Width, Orange en Acme vinden we vanaf deze maand bij de platenboer samen met een collectie vroege opnames, Year One. Zeer uitgebreid en redelijk deluxe. De platenlabeltechnische redenen voor dit verschijningsschema ken ik niet, wel dat The Jon Spencer Blues Explosion met de oude, vertrouwde naam op tournee is. En ook dat het de hoogste tijd werd dat er een mooi overzicht kwam van het werk van Jon Spencer, Russell Simins en Judah Bauer.
Lees verder...
|| 10:27 a.m.

maandag, december 20, 2010

 
The Demon's Claws - The Defrosting of…

Hebben ze me daar mooi even op het verkeerde been gezet. Het spuuglelijke hoesje, de naam van het album en de bijna onleesbare bandnaam deden het zo wie zo niet vermoeden. Het was de naam van het label - In the Red -, de twee eerdere platen of de recente tour die uiteindelijk verraden dat het hier wel degelijk om het combo garagerockers gaat dat zich The Demon’s Claws noemt.



Maar wederom worden we op het verkeerde been gezet. Bevatten de vorige albums van deze Canadezen fijne, maar relatief stijlvaste garagerock, The Defrosting of… laat iets anders horen. Een band die groeit en op zoek is naar een vorm van garagerock die meer bij de eenentwintigste eeuw past.
Lees verder...
|| 12:05 p.m.

zondag, december 19, 2010

 
The Lonesome Southern Comfort Company - Charles The Bold

Hoe komen ze er op? Een deel van hun eigen geschiedenis vertalen in muziek die van oorsprong aan de andere kant van de wereld gemaakt wordt. The Lonesome Southern Comfort Company (prachtige naam voor een rootsy band) komt uit Zwitserland en heeft een heus conceptalbum gemaakt.



De achtergrond is de strijd tussen Karel de Stoute, hertog van Bourgondië (en toentertijd ook van Nederland), en de Zwitsers (die wonnen). Maar gelukkig hebben we daar verder geen last. Hoogdravende of pompeuze muziek is iets waar deze Zwitsers niets van moeten hebben. De liedjes van The Lonesome Southern Comfort Company zijn spaarzaam gearrangeerd, somber getoonzet en klinken eerder alsof ze uit de Appalachen stammen, dan uit de Alpen.
Lees verder...
|| 3:14 a.m.

donderdag, december 16, 2010

 
Willie Nile – The Innocent Ones

Zeven platen in dertig jaar, dat is de score die Willie Nile neerzet. Een weinig productief muzikant, zou je denken. Sterker nog, zijn carrière begon eigenlijk al rond 1970, toen hij in Greenwich Village belandde. Het waren achtereenvolgens ziekte, juridische problemen en een volslagen gebrek aan gevoel voor commercie die de grote hiaten in zijn loopbaan veroorzaakten.



Toch was er altijd veel erkenning: van Rolling Stone die hem promoveerde tot een soort toekomst van de rock’n’roll tot de recensenten van Billboard die zijn albums juichend ontvingen. Ook werd hij door beroemdere collega’s bewonderd: Pete Townshend, Patti Smith, Bruce Springsteen, Elvis Costello, Lucinda Williams, to name just a few.
Lees verder...
|| 9:01 a.m.

woensdag, december 15, 2010

 
Belly Says - Belly Says

Van types als Erny Green aka Ernst Grevink hebben we er veel te weinig. Zeker in Nederland. Eigenwijze types die, commercieel succes of niet, gewoon door blijven gaan met platen maken. Als het niet solo is, dan wel in een of andere band of in een al dan niet toevallig samenwerkingsproject.



Na solowerk als Erny Green, in de band Polgate en in de tributeband Closer To Curtis, ligt er nu nieuw materiaal van hem. Met een nieuwe band: Belly Says.
Lees verder...
|| 12:48 p.m.

maandag, december 13, 2010

 
Bob Dylan - The Witmark Demos 1962-1964 / The Original Mono Recordings

De romantische troubadour die koffiehuizen afschuimt om voor wat kleingeld zijn folkliedjes ten gehore te brengen - dat is niet de Bob Dylan die we hier horen.




Want deze als deel negen in de Bootleg Series verschenen collectie bestaat uit schetsen. Bouwtekeningen, zo je wilt. De jonge - hij nam ze op tussen zijn 21e en 23e - Bob Dylan is hier te horen als een broodschrijver.



Lees verder...
|| 11:36 a.m.

zondag, december 12, 2010

 
My Jerusalem - Gone for Good

Op de een of andere manier lijkt het verhaal van My Jerusalem een beetje op dat van Giand Sand en Calexico. Twee bandleden besluiten uit de schaduw van de voorman te stappen en een zijproject op te starten. In het geval van Calexico werd de oorspronkelijke werkgever ver overvleugeld in populariteit.



Bij My Jerusalem zie ik dat nog niet zo snel gebeuren. Dave Rosser en Jeff Klein spelen in The Twilight Singers, waar Greg Dulli de onbetwiste leider van is. Voor hun eigen band ronselden Klein en Rosser onder meer Rick G. Nelson (van The Polyphonic Spree) en Ashley Dzerigian (Great Northern).
Lees verder...
|| 11:47 a.m.

zaterdag, december 11, 2010

 
De platenkast

krijgt weer nieuwe aanvulling.



Zo staat het maanden stil, zo staan er drie nieuwe posts.
|| 10:30 a.m.

vrijdag, december 10, 2010

 
De platenkast




is na bijna een jaar weer bijgewerkt! Naast deze foto ook een filmpje toegevoegd.
|| 12:05 p.m.

donderdag, december 09, 2010

 
Ricky de Sire - In Het Dove Oor

Is het nu Ricky de Sire, Ricky DeSire of Ricky & Arpatle? En de titel, heet dit album nu In Het Dove Oor of is er geen sprake van een titel? Onduidelijkheid troef op het hoesje. Laten we het maar houden op de naam en titel die hierboven vermeld staat, dan noemen we Ricky gewoon bij zijn eigen naam, Eric de Boer (Eric is toch wel met een c?).



Er zijn op deze plaat twee EP’s verzameld, blijkbaar met verschillende muzikanten gemaakt, maar met dezelfde titel. De verwarring is groot en luisterend naar zijn vijfde CD is de verwarring of zo bedoeld, of representeert het gewoon de bizarre gedachtenwereld van cultheld Eric de Boer.
Lees verder...
|| 10:26 a.m.

zondag, december 05, 2010

 
The Human Expression – Love At Psychedelic Velocity
Iets meer dan een jaar na het overlijden van voorman Jim Quarles verschijnt het verzamelde werk van The Human Expression op CD. Zonder platenlabel Cicadelic zou deze band niet meer zijn dan een voetnoot in de popgeschiedenis, vooral bekend vanwege de misser die het einde van hun carrière bespoedigde.



We schrijven 1966, de hoogtijdagen van het hippiedom, wanneer vier vrienden uit de buitenwijken van Los Angeles als zovele jongeren een bandje beginnen.
Lees verder...
|| 2:04 a.m.

woensdag, december 01, 2010

 
VA – I Hate Cherries. Serious 50’s Female Jivers

In het openingshoofdstuk van zijn autobiografie Life vertelt Keith Richards hoe hij midden jaren zestig op het Amerikaanse platteland een jukejoint bezoekt en waarom dat een van de opwindendste ervaringen in zijn leven was.



Het is dan al een jaar of tien jaar geleden dat zwarte rhythm & blues de meest opwindende muziek ter wereld is. I Hate Cherries laat horen waarom.
Lees verder...
|| 11:48 a.m.