Dubbel Mono

zondag, maart 28, 2010

 
The Gonks – Float Yer Boat

Te zeggen dat gonks de wuppies van de jaren zestig waren, is misschien te kort door de bocht, maar een rage waren de kleine harige mannetjes zeker. Er werd zelfs een film geproduceerd met de lekker bekkende titel Gonks Go Beat en een voor die tijd bijzonder hippe soundtrack ("featuring out of this world performances from Lulu, Ginger Baker, The Graham Bond Organisation, etc.").



Wat hip in die tijd was, is nog steeds hip in de wereld van het Antwerpse bandje dat haar naam aan deze harige mannetjes ontleende (en niet verward moet worden met de Nederlandse sixtiesband met bijna dezelfde naam).
Lees verder...
|| 12:39 p.m.

vrijdag, maart 26, 2010

 
Blue Flamingo - Congo Jazz

Het mooie van reisverhalen is dat je - mits de auteur goed genoeg is - wel kunt genieten van andere, onbekende culturen en weidse vergezichten, maar niet je luie stoel uit hoeft. Dus geen ontberingen als ongedierte, vreemde valuta, tourist traps en andere irritaties hoeft te ondergaan.



En dat is nu juist de reden waarom ik schatgraver Blue Flamingo alias Ziya Ertekin een warm hart toedraag. Want hoe gaat dat? Je hoort een muzikant die je goed vindt en gaat op zoek naar waar hij of zij de mosterd vandaan haalde. Ook bij die invloed ga je verder kijken. Maar dat kost, zelfs in deze tijd van internet en e-mail, moeite en tijd, om van teleurstellingen nog maar niet te spreken. Gelukkig doet Blue Flamingo dat allemaal voor ons.
Lees verder...
|| 2:52 p.m.

 
Fixkes - Superheld

Het thema van de Boekenweek dit jaar was Titaantjes: 'jongens waren we, maar aardige jongens'. Jongens als Sam Valkenborgh. De onwaarschijnlijke hit "Kvraagetaan" die hij in 2007 scoorde met zijn band Fixkes liet het zien: 'Er waren geen cd’s geen mp3’s / Alleen mor wa cassetjes / En buurman wa doet u nu / Veur ons allereerste tetjes / Het was zo simpel ammaal.'



Melancholie en terugverlangen naar je jeugd als je zelf nog maar krap dertig bent - in Nederland kennen we het alleen van Fixkes' labelgenoot Meindert Talma die het zeker zo mooi kan verwoorden ('de Here Jezus was Dick Passchier').
Lees verder...
|| 2:49 p.m.

zondag, maart 21, 2010

 
Brant Bjork - Gods & Goddesses

Wat ik aan Brant Bjork bewonder is misschien niet eens zozeer de jaloersmakende muzikaliteit van de multi-instrumentalist of zijn werk-ethiek (ik geloof dat hij sinds 1993 elk jaar minimaal één plaat gemaakt heeft; hetzij solo, hetzij met anderen). Het is meer dat zijn werk, hoewel altijd in of meer in de buurt van hetzelfde genre - stonerrock - cirkelend, altijd relevant weet te zijn.



Of het nu de albums van Kyuss, Fu Manchu of zelfs die van Mondo Generator zijn of dat hij solo werk aflevert, ik geloof niet dat hij ooit een cd gemaakt heeft die het predicaat slecht heeft gekregen. En ook Gods & Goddesses is weer van hetzelfde kwalitatief hoogstaande laken een pak.
Lees verder...
|| 2:53 a.m.

 
The Fenmen - Sunstroke

Wat moet je met een cd van een al lang vergeten bandje, dat ook nog eens gepresenteerd wordt 'featuring Wally Waller and Jon Povey of the Pretty Things'?



Hoewel ze deel uitmaakten van de formatie die het meesterwerk S.F. Sorrow uitbracht, waren ze geen bandleden van het eerste uur. Dat kon ook niet, want toen The Pretty Things hun eerste succes boekten ("Road Runner"!) staken gitarist Jon Povey en bassist Wally Waller hun energie nog in een andere band, namelijk The Fenmen.
Lees verder...
|| 2:50 a.m.

zondag, maart 14, 2010

 
Anneke Konings - Feelings & Fairytales

Dutch Rare Folk heette de cd waarop ik voor het eerst van Anneke Konings hoorde. Tussen andere, meer en minder terecht vergeten Nederlandse muzikanten die in de jaren zeventig en tachtig folk speelden. Het merendeel van die bands en acts waren ongetwijfeld in de folkscene bekend, maar bleven daarbuiten volkomen onbekend



Met Anneke Konings was iets anders aan de hand. Optredens bij Willem Duys’ veelbekeken tv-programma Voor de Vuist Weg, talentenjachten en - na de Nederlandstalige debuutsingle "De Heilige Koe" - een contract voor een Engelstalig album, Feelings. Nog weer een paar jaar later verschijnt de lp Tussen zon en maan. Maar doorgebroken is ze desondanks nooit
Lees verder...
|| 5:51 a.m.

donderdag, maart 11, 2010

 
Solex vs. Cristina Martinez & Jon Spencer - Amsterdam Showdown, King Street Throwdown

Eind jaren negentig was ik enorm onder de indruk van de eerste plaat van Solex, Solex vs. The Hitmeister. Liesbeth Esselink maakte slimme knip- en plakmuziek, samplepop zo je wilt. Een paar jaar eerder was het doorbraakalbum van The Jon Spencer Blues Explosion verschenen, het even prachtige Orange. Rond dezelfde tijd speelde Jon Spencer niet alleen opgefokte blues, maar ook een soort glamrock met zijn ega, Cristina Martinez.



Tien jaar later komen we ze alle drie weer tegen, nu in een gezamenlijk project. Op de hoes van Amsterdam Showdown, King Street Throwdown zien we een driewieler, een kinderfietsje. En da’s vast niet voor niets.
Lees verder...
|| 12:41 p.m.

zondag, maart 07, 2010

 
Jimi Hendrix - Valleys of Neptune

In de periode tussen de release van Electric Ladyland in 1968 en zijn fameuze optreden op Woodstock het jaar daarop nam Jimi Hendrix een aantal nieuwe nummers op. De beroemdste van al die tracks zal nooit officieel uitgebracht worden.



Niet tot 2010 in elk geval, wanneer het omgedoopt wordt tot titeltrack van een van de meest interessante postume Hendrix-platen. Het media-offensief is ongekend en zelfs De Wereld Draait Door en het Radio 1-journaal besteden aandacht aan de release van Valleys of Neptune. Als we alle voor de hand liggende (zeer gezonde) scepsis opzij schuiven, blijkt het een verdomd fijne plaat te zijn.
Lees verder...
|| 6:21 a.m.

 
RIP Sparklehorse / Mark Linkous

|| 1:28 a.m.

zaterdag, maart 06, 2010

 
dEUS - Worst Case Scenario (Deluxe Edition)

Er zijn maar een paar cd’s die ik meerdere malen gekocht heb. Meestal ging het dan om vervanging van kapotte cd’s. Uitgebreidere versies, met bonustracks en dergelijke, zijn vaak onzin: niet voor niets zijn die extra liedjes weggelaten van de originele plaat. Alleen de Grote Klassiekers uit mijn platenverzameling, de platen die ik eigenlijk nooit meer hoef te draaien, omdat ik alleen door het kijken naar de hoes elke noot al hoor, die cd’s zijn soms de moeite waard om in een nieuwe, geremasterde, of anderszins uitgebreide editie aan te schaffen.



En jawel, Worst Case Scenario is er zo een. Voor de nieuwe mastering hoef je het niet te doen (al is er wel enig verschil te horen) en als je midden jaren negentig een fanatiek verzamelaar was van alles wat de Antwerpse maffia voortbracht, heb je de tracks op de tweede cd ook vast wel in huis. Hoogtepunt hiervan is uiteraard de EP Zea, het debuut van dEUS. De derde schijf in het doosje is een DVD: naast video’s en live-opnames (van bijvoorbeeld Pinkpop 1995) kun je kijken naar de documentaire Time Is The State of My Jeans (The Making of Worst Case Scenario).
Lees verder...
|| 1:40 a.m.