Dubbel Mono

zondag, juni 28, 2009

 
Forest Fire - Survival / The Fresh & Only’s - s/t

Het verhaal dat iedereen die in 1966 een exemplaar van het debuut van The Velvet Underground kocht zelf een bandje startte, mag genoegzaam bekend zijn. En ook dat die wetmatigheid nog steeds lijkt op te gaan. Hier hebben we twee bands die niet bang zijn om te laten horen dat de elementaire rock ‘n’ roll, de voortdenderende drums en vooral de gitaarmuren blijven inspireren.



Forest Fire komt uit het überhippe Brooklyn en is zo sympathiek om hun eerste full-length overal over het internet te verspreiden. Ze maken plezierig rammelende rock, die zwabbert van psychedelica naar Americana, maar vooral een aan de Velvets herinnerend elementair geluid heeft. Niet altijd even zuiver, wel pakkend. Hoogtepunt is het pakkende "Fortune Teller".



Het uit San Francisco afkomstige The Fresh & Only’s klinkt meer lo-fi dan Forest Fire, maar heeft een even groot scala aan invloeden. "Peacock and Wing" bijvoorbeeld, heeft een intro dat zo gejat zo kunnen zijn van Joy Division, terwijl shoegaze herrie in vrijwel elk liedje de ruimte krijgt.
Lees verder...
|| 4:01 a.m.

woensdag, juni 24, 2009

 
The Vietnam Veterans as The Gitanes - Strange Girl

Toen The Vietnam Veterans er in 1988 na zes jaar en evenveel platen mee besloten te stoppen, was dat niet het einde van de muzikale carrière van voorman Mark Enbatta. Solo, onder de naam Vietnam Chain en als The Gitanes bracht hij materiaal uit dat niet heel veel verschilde van de band waar hij ooit furore mee maakte.



Dat zal ongetwijfeld de reden zijn dat - na de rereleases van de eerste twee platen van The Vets - de hoes van Strange Girl meldt: 'The Further Adventures of The Vietnam Veterans as The Gitanes'. En inderdaad, grosso modo ligt deze nieuwe cd in het verlengde van The Vietnam Veterans.
Lees verder...
|| 11:23 a.m.

maandag, juni 22, 2009

 
Coverclub - Guilty Pleasures

Het blijft een fijn fenomeen: de coverclub. Een los-vaste groep van bandjes dat liedjes van anderen speelt. Hetzij omdat die liedjes afkomstig zijn van een held (Neil Young, Sex Pistols), hetzij omdat ze gegroepeerd zijn rond een thema (Kerst).



Guilty Pleasures, daar gaat het bij deze editie om. Liedjes die je eigenlijk heel slecht vindt of van de goegemeente heel slecht zou moeten vinden, maar die toch wel erg lekker zijn om te coveren. Meestal is het dan een kwestie van tongue-in-cheek: zie eens hoe ironisch ik bezig ben. Maar in de beste gevallen is het pure liefde voor dat ene liedje. Of misschien alleen maar voor dat ene fijne zanglijntje, die onontkoombare hook of stiekem-ontroerende tekstregel.
Lees verder...
|| 11:15 a.m.

zondag, juni 21, 2009

 
Perfect Vacuum - A Guide to the Music of the 21st Century

Als de muziek op A Guide to the Music of the 21st Century de belofte uit de titel waarmaakt, gaan we bizarre tijden tegemoet. Of misschien wel beter: we gaan terug in de tijd. Alles aan deze cd doet denken aan een pastiche op de extremere vormen van pop uit vooral de tweede helft van de jaren zestig.



De jaren waarin bijvoorbeeld Frank Zappa aan het experimenteren sloeg met tape-loops en het knippen, plakken, versneld en achterstevoren afdraaien van tapes en het tussenvoegen van stukjes gesproken tekst en bizarre geluiden.
Lees verder...
|| 3:51 a.m.

donderdag, juni 18, 2009

 
Big John Bates - Bangtown

Het is misschien lullig voor Big John Bates, maar twee namen zullen in vrijwel elke recensie van zijn nieuwste cd Bangtown vallen: Tom Waits en The Cramps. Big John zelf begint steeds meer op een uit de kluiten gewassen versie van Tom Waits te lijken (inclusief de voorovergebogen houding richting zijn microfoon) en de toevoeging van vrouwelijk schoon in een psychobilly band zal hem immer de vergelijking opleveren met de ons helaas ontvallen Lux Interior en co.



Bates' Poison Ivy heet overigens sCare. Laat mij daar dan nog de naam van Dita Von Teese aan toevoegen.
Lees verder...
|| 9:59 a.m.

zondag, juni 14, 2009

 
Andre Manuel En De Ketterse Fanfare - Tjuup

Alsof zijn oude band Fratsen niet voor slechts één keer weer op gaat treden. Met een nummer dat zelfs het hoesje van zijn nieuwe cd Tjuup mag tooien, "Een Goeie Tukker Is Geen Motherfucker", heeft André Manuel de slappe lach naar De Ketterse Fanfare gebracht. Een kinderkoor valt hem bij als Manuel zingt: 'ze houen allemaal van hun vrouwen / en hun vrouwen houwen terug'.



Dit studentikoze lied (een variant op "Oost" van Krang) is niet het enige dat De Ketterse Fanfare zo anders maakt dan zijn vorige band. Ook op deze tweede plaat met zijn nieuwe combo vliegt de muziek van Manuel zelden meer zo vrolijk uit de bocht als in de tijd van Krang.
Lees verder...
|| 2:36 a.m.

donderdag, juni 11, 2009

 
Eric Brace & Peter Cooper - You Don’t Have to Like Them Both

Het schijnt een beetje onze schuld te zijn dat Peter Cooper en Eric Brace samen deze plaat opgenomen hebben. Ze deden vorig jaar beiden een tour door Nederland, maar concludeerden halverwege dat het leuker was om samen te spelen, dan om twee aparte sets te doen.



Een logisch vervolg is dan om samen een plaat vol te zingen. You Don’t Have To Like Them Both is vooral een coverplaat geworden, met slechts drie eigen liedjes. Eentje van Eric Brace (de stijlvolle opener "I Know a Bird") en twee van de hand van Peter Cooper, "The Man Who Loves To Hate" en "Denali, Not McKinley".
Lees verder...
|| 1:06 p.m.

maandag, juni 08, 2009

 
Begushkin - King's Curse

Als je je iets voor kunt stellen bij een mix tussen jaren ’70-symfo en folk, aangevuld met iets dat niet anders dan als glamrock omschreven kan worden, dan begrijp je al een beetje de wereld van Begushkin. King’s Curse is de tweede cd van de band rond zanger/gitarist Dan Smith. Afkomstig uit het tegenwoordig zo hippe Brooklyn.



De kritieken ten tijde van zijn debuut Nightly Things gingen vooral over de bijzondere teksten van Dan Smith. Ook op King’s Curse vallen ze op - als je ze tenminste kunt verstaan of een vergrootglas hebt dat sterk genoeg is om de teksten in het cdboekje te ontcijferen. De titels geven het al aan, het is vooral moord en doodslag dat de klok slaat: "Convict’s Lament", "Murderer", "Death Valley", "Joy is Gone", "Gone to Hell", enzoverder enzovoort.
Lees verder...
|| 11:11 a.m.

 
Jarvis Cocker - Further Complications

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Jarvis Cocker is niet meer de Jarvis Cocker die we kenden als stijlvolle, brildragende voorman van Pulp, grossierend in even stijlvolle popsongs met een twist. En nee, er staat dus geen "Common People" of "Disco 2000" op Further Complications.



Sterker nog, deze tweede soloplaat van Cocker is een fikse stap verwijderd van zijn eerste eigen cd, Jarvis. Daarvan kon je nog zeggen dat het een min of meer logisch vervolg was op het werk met Pulp, maar dan meer aangekleed en meer beïnvloed door het werk van helden als Serge Gainsbourg en Lee Hazlewood.
Lees verder...
|| 11:06 a.m.

woensdag, juni 03, 2009

 
Fire on Fire - The Orchard

Het schijnt zo te zijn dat van The Orchard slechts 1000 cd’s zijn geperst. Waarom platenlabel Young God toch besloten heeft om promo’s te versturen mag Pete Seeger weten. Of zou het een marketing-ideetje zijn? Eerst alle mensen eager maken door een zeer gelimiteerde oplage uit te brengen, dan de pers opnaaien door daar melding van te maken, en vervolgens een ‘gewone’ oplage in de handel te brengen.



Het staat haaks op het imago dat Fire on Fire heeft. Ooit waren ze een avantgardistisch punkgezelschap dat de naam Cerberus Shoals voerde. Nu klinken ze als de leden van een hippiecommune (de leden wonen samen in een huis in Portland) die samen de roots van de Amerikaanse muziek aan het ontdekken zijn.
Lees verder...
|| 12:56 p.m.