Dubbel Mono

zondag, september 28, 2008

 
Mogwai - The Hawk Is Howling

Ooit gaf Mogwai Iggy Pop een andere context. Als zijn stem ergens opdook, zette ik me schrap voor een aanzwellende geluidsstorm, een crescendo van gierende gitaren en andersoortig lawaai. Hoe slim was het om een pratende Iggy heel zachtjes het briljante Come On Die Young te laten openen? Automatisch ging de volumeknop iets naar rechts om te verstaan wat hij mompelde. Gevolg was wel dat je een paar passen achteruit werd geblazen door wat er daarna op je af kwam.




De impact die het overrompelende CODY en daarvoor Young Team hadden, zal Mogwai wel niet meer weten te bereiken. Hun laatste twee platen, Mr. Beast in het bijzonder, klonken als een zoektocht naar liedjes, een queeste waar voor de Schotten geen winst te behalen viel. Gelukkig is The Hawk is Howling een return to form.
Lees verder...
|| 5:43 a.m.

woensdag, september 24, 2008

 
Juliana Hatfield - How To Walk Away

Hoeveel hedendaagse, eigentijdse indie-diva's lopen er eigenlijk rond? Ik heb het idee dat de eerste helft van de jaren negentig meer prachtige stoere dames heeft opgeleverd dan de eerste helft van het huidige decennium. Naast uiteraard Kim Deal en Kim Gordon en eventueel Courtney Love waren er de net iets te enge Riot Grrls en, godzijdank, ook dames als Tanya Donelly en Juliana Hatfield.



Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik de laatste lang beschouwd heb als de vrouwelijke pendant van The Lemonheads. Pas de afgelopen jaren - en met terugwerkende kracht - wil ik toegeven dat ik ongelijk heb.
Lees verder...
|| 12:52 p.m.

zondag, september 21, 2008

 
The Vietnam Veterans - On The Right Track Now / Crawfish For The Notary

Laten we een tijdlijn trekken: in de tweede helft van de jaren zestig was er de oorspronkelijke grote golf van garagerock, freakbeat en psychedelica. Ongeveer twintig jaar later kregen we de eerste neo-psychedelica, ontdekt door jonge muzikanten die, onder invloed van punk, een eigen draai aan het genre gaven. Voor de mainstream bleef het verborgen, maar tot in verre uithoeken waren bandjes bezig om hun eigen versies te verzinnen. Nu, weer twintig jaar later, zien we de eerste re-issues van hun platen



Uit het niet bepaald naar San Francisco, Londen of Amsterdam ruikende Frans Baskenland kwam Mark Enbatta. Met The Vietnam Veterans stuurde hij een handvol LP's de wereld in. Op de blauwdruk voor hun muziek rust het copyright van de 13th Floor Elevators en andere geschifte psychedelica van de eerste golf.
Lees verder...
|| 8:21 a.m.

woensdag, september 17, 2008

 
Hacienda Brothers - Arizona Motel

Welk verhaal je ook wilt vertellen over Arizona Motel, onvermijdelijk zal het gaan over de te vroege dood van Chris Gaffney. Samen met Dave Gonzalez vormde hij de kern van de Hacienda Brothers. Of je nu wilt of niet, de liedjes op deze derde plaat komen daardoor in een bijzonder daglicht te staan, met als meest opvallende track het alleen door Chris Gaffney gespeelde en gezongen "Divorce Or Destroy".



Arizona Motel is geen testament geworden, al was het maar omdat de opnames al waren afgerond voordat Gaffney overleed. Daar zouden zich de liedjes ook niet voor lenen.
Lees verder...
|| 9:39 a.m.

zondag, september 14, 2008

 
John Fahey - The Mill Pond EP & Collected Paintings

Het lijken muziekstijlen die niet te verenigen zijn: primitieve blues, avant-gardistisch gitaarlawaai, modern klassieke muziek en elektronica. Toch komen ze bij elkaar in de biografie van John Fahey. Ooit een revolutionair finger-picking gitarist, platenverzamelaar, groot kenner van de wortels van de blues, ontdekker van beroemde muzikanten (Leo Kottke bijvoorbeeld), maar ook liefhebber van modern-klassieke muziek, abstracte noise en daarnaast nog schilder en schrijver.



Sommige mensen kunnen alles, behalve een gelukkig leven leiden, zo lijkt het. John Fahey's leven werd, vooral in de jaren zeventig, getekend door ellende, mislukte huwelijken en later zelfs een ernstige ziekte.
Lees verder...
|| 2:04 a.m.

woensdag, september 10, 2008

 
Joan Baez - Day After Tomorrow

In de zomer van 2004 liep ik over de campus van Berkeley University naar Sproul Plaza. Een historische plek, want hier was het dat veertig jaar daarvoor Joan Baez "We Shall Overcome" zong en een studentendemonstratie aanvoerde. In de jaren erna zou dit plein en de aangrenzende Telegraph Street met zeer grote regelmaat demonstranten zien die een andere, betere wereld wilden.



Is dat gelukt? Geen idee, want we kunnen niet voorspellen wat er gebeurd zou zijn zonder die demonstraties. In elk geval was er in 2004 niets dat herinnerde aan die roemruchte jaren zestig. Hetzelfde gold voor Joan Baez. Ooit was ze het boegbeeld van de geëngageerde folkies, de dame die een jochie dat zich Bob Dylan noemde het podium op kreeg. Waar is ze in 2008?
Lees verder...
|| 9:59 a.m.

zondag, september 07, 2008

 
Hayman, Watkins, Trout and Lee - s/t

Goed gevonden, die afbeeldingen in het cd-hoesje. Het zijn allemaal schilderijen die opgeduikeld zijn in kringloopwinkels. De ene is nog kitscheriger dan de andere. Denk nou niet dat deze plaat rond Darren Hayman (van Hefner-faam) een coveralbum is. Hoewel: slechts de helft van de veertien tracks zijn geschreven door de bandleden Hayman, Watkins, Trout en Lee.



Hun muziek heeft wel de sfeer en reuk van thriftshops (zoals in retrospectief Hefner dat ook heeft). Het is rommelig, slordig, stoffig en nooit nieuw. Maar altijd hangt er het idee dat er iets bijzonders gevonden wordt.
Lees verder...
|| 8:50 a.m.

woensdag, september 03, 2008

 
Another Spin for Vinyl



[Via Clismo die de lp's wist te herkennen. Doe je ook mee aan de aanstaande alweer 13e Nationale Popquiz, Clismo?]
|| 1:53 p.m.

 
Reverend Beat-Man - Surreal Folk Blues Gospel Trash Vol 3 (DVD)

De eerste verrassing van deze verzameling videoclips is de beeldkwaliteit: waar de muziek van onze favoriete kanselprediker Reverend Beat-Man rauw, ranzig en op z'n best lo-fi is, zijn de opnames hier van uitmuntende kwaliteit. Ze zouden zo op MTV of TMF kunnen (als die zenders nog videoclips uit zouden zenden), maar wel na middernacht.



Uiteraard zou de duivel-, pardon, rock'n' roll-aanbiddende dominee zijn zieltjes toepasselijker kunnen winnen op zondagochtend, bijvoorbeeld geprogrammeerd tegenover één van die enge televisiedominees die de buis dan teisteren.
Lees verder...
|| 9:32 a.m.

maandag, september 01, 2008

 
The Capstan Shafts - Fixation Protocols

Zoals dat gaat als een muziekgenre met de doodgraver is meegegeven: er blijven altijd muzikanten hun eigen hoogstpersoonlijke wiel uitvinden. De hoogtijdagen van de lo-fi liggen al meer dan tien jaar achter ons, maar Dean Wells werkt nog steeds in hoog tempo aan zijn basaal opgenomen liedjes.



Sinds 1999 heeft hij al zeventien releases op zijn naam staan. Geen track klokt langer dan een minuut of twee en dat maakt zijn output nog indrukwekkender. Voelt u de naam Guided by Voices al borrelen?
Lees verder...
|| 11:34 a.m.