Dubbel Mono

  Lowlands Top 3

1. The Gutter Twins
De donkere tent en het spaarzaam verlichte podium waren het ideale decor voor het optreden van Dulli en Lanegan en band. Ze verjoegen hun geesten en mijn vermoeidheid met gemak. En zagen we nu werkelijk Mark Lanegan even glimlachen? Of grimaste hij van de spierpijn? Een heel optreden in één of twee houdingen staan moet toch zeer doen.

2. The Flaming Lips
Wayne Coyne was verrassend goed bij stem en de volkomen overdonderende show bracht mij een uren durende glimlach. Ik weet ook wel dat alle visuele spektakelstukjes al eerder gezien waren, alleen nog niet door mij.

3. dEUS
Vijf Lowlands-optredens: twee keer mis, drie keer raak. Waaronder deze keer. Het veel te kille geluid van hun laatste plaat wordt live wel met warmte gespeeld.

Eervolle vermeldingen: Claw Boys Claw (deed Iggy & The Stooges na en overtuigde ook nog); Fucked Up (meisje in het publiek: die zanger heeft grotere tieten dan ik); Franz Ferdinand (degelijk = goed); Triggerfinger (gruizige woestijnrock); Black Mountain (stonede spacey rock verwaaide door raargeplaatste en veel te druk bezochte Charlie-tent); GEM (verraste nadat ik ze eerder in een club maar matig zag presteren); Tricky (de regen kreeg de tent vol, maar wie oplette kreeg een mooie, donkere en intense show te horen); The Rascals (snotapen die zich vrolijk door hun felle, met tempo- en volumewisselingen gevulde liedjes speelden).

Tegenvallers: Sex Pistols (deden veel te langzaam tempo een theaterstukje); de Daily Paradise-crypto die dit jaar werkelijk niet te doen was. (Foe, Philip ;-)

|| 12:21 p.m.