Dubbel Mono

  My Morning Jacket - Evil Urges

Ik beschouw mijzelf als een tolerant en ruimdenkend mens. Als een band debuteert met prachtige, breekbare lofi en het geluid zich vervolgens ontwikkelt naar een brede rocksound, stevig geworteld in de jaren zeventig en niet vies van wat elektronica, is dat een weg die ik begrijp en waardeer. Mits uiteraard de liedjes hoogstaand blijven.



De manier waarop My Morning Jacket opent op Evil Urges zorgde bijna voor dat ik mijn gebruikelijke tolerantie samen met het schijfje het raam uitsmeet. Drie tracks die het slechtste van de jaren tachtig lijken te na te doen: een aalgladde productie, een falsetstem waar een discoprins jaloers op zou zijn, bakken violen en misplaatste elektronica.
Lees verder...

|| 8:22 a.m.