Dubbel Mono

vrijdag, mei 30, 2008

 
Elliott Murphy - Notes From The Underground

Er zijn muzikanten die al sinds jaar en dag platen maken, nooit grote hits scoren, maar blijkbaar een fanbase hebben die groot genoeg is om door te blijven gaan. En uiteraard een platenmaatschappij die in hen blijft geloven.



Elliott Murphy is zo'n muzikant: een sympathieke vakman die platen makend oud wordt. De tel zijn we al lang kwijt, maar Notes from the Underground zal zo ongeveer zijn dertigste album zijn, sinds hij begin jaren zeventig voor het eerst van zich liet horen. Hij woont al jaren in Parijs, schrijft meer dan degelijke liedjes, maar helaas staan er nogal eens te weinig memorabele tracks op zijn albums.
Lees verder...
|| 6:45 a.m.

woensdag, mei 28, 2008

 
Sebadoh - Bubble & Scrape Deluxe Edition

Het blijft een gek idee: luxe rereleases van de albums van Sebadoh. Zeker als het gaat om de eerste drie albums, waar het lofi-ethos nog hoogtij vierde. Bubble & Scrape is wat dat betreft een mooi overgangsalbum. De laatste drie platen lieten een band horen die de fase van home-taping achter zich liet en zich concentreerde op het maken van liedjes.



Bakesale, Harmacy en The Sebadoh waren vele malen coherenter dan hun voorgangers, maar misten de charme van de chaos. Niet alleen klonken ze nadrukkelijk geproduceerd, maar ook bevatten ze niet die unieke en idiote afwisseling van melancholieke popliedjes (de bijdragen van Lou Barlow), overstuurde gekte (Eric Gaffney's bijdragen) en indierock-appeal (de hand van Jason Loewenstein).
Lees verder...
|| 10:35 a.m.

maandag, mei 26, 2008

 
The Old Haunts - Poisonous Times / The Pink Fits - Super Mini Album EP

Natuurlijk is het wiel al heel lang geleden uitgevonden, maar heeft niet iedereen het recht om uit een paar weerbarstige akkoorden zijn of haar eigen voortdenderende rock 'n' roll te verzinnen? Na de eerste opgeblazen versterker kwamen The Sonics, daarna kwam Dead Moon en na Dead Moon nog een ontelbaar aantal bandjes dat probeerde exact hetzelfde te doen. De meesten verdwenen in de vergetelheid, verdwaalden in hun zoektocht naar het perfecte rockliedje of probeerden de kwadratuur van dat wiel te bereiken. Maar godzijdank zijn er nog steeds bandjes die het proberen.





Lees verder...
|| 1:32 a.m.

zondag, mei 25, 2008

 
De platenkast II

En wederom een bijdrage:



Klaas Guchelaar doet ook mee.
|| 5:13 a.m.

 
De platenkast

schudt de voorjaarsmoeheid van zich af: wederom een bijdrage.



Deze keer van Mariaanna.
|| 4:59 a.m.

donderdag, mei 22, 2008

 
Lonely Drifter Karen - Grass Is Singin

Het aardige van sprookjes is dat je hun wereld nooit kunt herleiden tot één bepaald land. Hoe goed komt het dan uit dat de sprookjesachtige muziek van Lonely Drifter Karen gemaakt wordt door drie wereldburgers? Zangeres en centrale figuur Tanja Frinta komt uit Oostenrijk, maar woonde ook in Scandinavië en Spanje, waar ze - in Barcelona - Lonely Drifter Karen formeerde. Pianist en arrangeur Marc Melia Sobrevias is geboren op Mallorca, drummer Giorgio Menossi is Italiaan en hun platenlabel is Belgisch.



Maar de liedjes van dit trio af te doen als alleen feeëriek is te kort door de bocht. Het Berlijnse cabaret uit het interbellum komt om de hoek kijken ("This World Is Crazy"), net zoals Britse folk en oude filmliedjes ("Professor Dragon").
Lees verder...
|| 9:39 a.m.

woensdag, mei 21, 2008

 
The Buckshots / Astrolites

Heptown Records komt uit Zweden, houdt zich bezig met roots - van vooroorlogse swing via ska en blues tot ouwe rock 'n ' roll - en brengt ongeveer gelijktijdig twee platen uit van rockabillybands. Die twee cd's laten exact horen wat er fout en wat er goed gaat in de wereld van de gekuifde rockers.



The Buckshots komen uit Gotenburg, bestaan uit het klassieke trio van drums, gitaar en contrabas en spelen standaard rockabilly. En daarmee hebben we meteen het probleem bij deze band te pakken: alles aan ze voldoet aan de maatstaven.



Nee, dan Astrolites. Ook zij spelen in de klassieke rockabillyformatie, ook zij zien er uit zoals het hoort, maar hun liedjes zijn vele malen beter. Niet alleen doordat ze fikse hoeveelheden surf, bluesrock en psychobilly durven te gebruiken om van de gebaande paden af te wijken, maar ook door de formidabele productie van Hard Luck.
Lees verder...
|| 8:38 a.m.

dinsdag, mei 20, 2008

 
De platenkast

is ontwaakt uit de winterslaap (en heeft het voorjaar maar meteen overgeslagen).



Sarnix heeft de nieuwste bijdrage geleverd. Nieuwe bijdrages zijn altijd welkom, zomer en winter!
|| 10:09 a.m.

zondag, mei 18, 2008

 
The Pillbugs - Buzz for Aldrin

Voor een groot deel gaat Buzz for Aldrin verder waar The Pillbugs ons bij hun vorige plaat, de verzamelaar Monclovia achterlieten. En dus geldt een deel van de recensie van dat album nog steeds. The Pillbugs gaan nu weliswaar een stapje verder - een dubbelaar is het deze keer -, maar de invloed van The Beatles is nog steeds overduidelijk.



Of nemen ze ons in de maling en is hun naam een pesterige variant op de Kevers uit Liverpool en doen ze niets meer dan de Beatles - vanaf Revolver - door de mangel halen? Maar wellicht komen ze net als die beestjes onder een steen vandaan en heeft de wereld in Toledo, Ohio stilgestaan sinds pakweg 1969? Ik denk dat hun liefde voor sixtiesmuziek groter is dan hun gevoel voor satire, want Buzz for Aldrin is in het genre een prima plaat.
Lees verder...
|| 10:19 a.m.

dinsdag, mei 13, 2008

 
The Last Shadow Puppets - The Age of the Understatement

Alex Turner is een gezegend man. De eerste platen die hij met zijn reguliere bandje maakt worden werkelijk overal bejubeld en als hij dan een zijstapje maakt, krijgt dat project dezelfde behandeling. Terecht? Meer dan dat.



The Last Shadow Puppets, het project dat hij opzette met Miles Kane van The Rascals mixt de energie van Arctic Monkeys met iets dat wellicht het best kan worden omschreven als ouderwetse, stijlvolle filmscores-zonder-film. Alsof Ennio Morricone en Henry Mancini een film met vrijwel alleen maar achtervolgingsscènes van een soundtrack moesten voorzien. "The Chamber" en "My Mistakes Were Made For You" zijn de enige momenten waarop de held-van-dienst even mag uitpuffen.
Lees verder...
|| 10:15 a.m.

woensdag, mei 07, 2008

 
Stinky Lou and The Goon Mat with Lord Benardo - 12 Roots N Boogie Blues Hits by

U heeft uw blues ook het liefst zo bot en vunzig mogelijk? Dan is opener "Show Me Your Tits" van deze '12 Roots N Boogie Blues Hits' waarschijnlijk een voltreffer. Jammer dat het ook meteen - excusez le mot - de lekkerste track is. De Belgen en Fransozen van Stinky Lou and The Goon Mat hebben weliswaar hulp gekregen van Lord Benardo, twaalf voltreffers heeft het niet opgeleverd.



Zoals meestal bij de releases op Voodoo Rhythmgaan ze letterlijk door het slijk, dieper door de modder dan The Red Devils. En hun geiligheid is te zwaar beïnvloed door een overmaat aan alcohol, dus hitsiger dan bijvoorbeeld Jon Spencer wordt het ook nooit.
Lees verder...
|| 11:57 a.m.

maandag, mei 05, 2008

 
Jerry Teel and The Big City Stompers - s/t

Ken je beperkingen, dacht Jerry Teel en hij nam voor deze plaat vooral covers op. De uithoek die noise-blues heet, kent hij inmiddels op zijn duimpje dankzij een carrière in onder veel meer Honeymoon Killers, Chrome Chranks en Boss Hog.



Maar de op ontploffen staande countryvariant die hij met The Big City Stompers opnam beheerst hij nog niet in alle finesses, al heeft hij er een beetje aan gesnuffeld toen hij in de legendarische Knoxville Girls speelde. De minst aansprekende tracks die we hier vinden, zijn dan ook van eigen hand. Als hij met andermans werk aan de haal gaat, blijkt dat het met zijn gevoel voor wat wel en niet werkt in dit genre wel snor zit: "Loretta" van Townes Van Zandt en de klassieker "I'm Gonna Burn Your Playhouse Down" zijn de absolute hoogtepunten.
Lees verder...
|| 1:12 a.m.

zaterdag, mei 03, 2008

 
Nosey Joe & The Pool Kings - Tunes from the Bighouse

Het is toch zeker al een jaar of tien geleden dat big bands plots weer eventjes hip waren. Cherry Poppin' Daddys ('Zoot Suit Riot'), Squirrel Nut Zippers en vooral The Brian Setzer Orchestra maakten aardige platen en zelfs Herman Brood sprong even op de wagen. Maar zo snel als de laatste van het dak van het Hilton naar beneden ging (excusez les mots), zo snel was de hype weer over.



Des te verrassender is het dat Nosey Joe en zijn companen uit Zweden met deze bijzonder aardige plaat op de proppen komen. Dertien swingende tracks voor uitgebreid rockabilly-orkest of uitgeklede big band, zo kun je hun versies van deze jaren veertig/vijftig dansvloerkillers misschien het best omschrijven.
Lees meer...
|| 5:38 a.m.