Dubbel Mono

woensdag, april 09, 2008

 
Beck - Odelay Deluxe Edition

Twaalf jaar na de oorspronkelijke verschijning kan worden vastgesteld dat Odelay Beck's White Album is. Een staalkaart van zijn kunnen, een plaat waarop alles wat hij daarvoor deed en daarna is gaan doen, aan bod komt. Van rauwe straatfolk, via elementaire raps tot Prince-disco en funk. En ook blijkt dat Odelay niet geschikt is voor zenuwachtige luisteraars. Ik ken weinig platen die zo ontzettend druk zijn, zo volgestouwd met ideeën, samples en effecten. Er zijn er nog minder die onder die auditieve chaos zulke makkelijk meezingbare liedjes bevatten.



Van de bijna - bijna, want Beck was ook in 1996 nog steeds een slacker - furieuze opener "Devils's Haircut" via de slogan-rap "Where It's At" tot de rammelende blues in het afsluitende "Ramshackle". Zoals The Beatles op hun White Album van vaudeville, via powerpop en simpele, maar oh zo inventieve melodieën naar hardrock switchten, zo makkelijk wisselt Beck van stijlen op Odelay. Een essentiële plaat, één van de beste van het decennium.
Lees verder...
|| 9:39 a.m.