Dubbel Mono

  Jim Lauderdale - Bluegrass Diaries

Het is niet de eerste keer dat Jim Lauderdale zich aan bluegrass waagt. Hoewel ik het overzicht een beetje aan het kwijtraken ben (drie platen in anderhalf jaar en sinds zijn debuut in 1989 een stuk of vijftien, naast talloze zijprojecten en samenwerkingen met anderen), is het wederom een stap in zijn exploraties van de verschillende kanten van de americana. Van het rauwere singer/songwriter-idioom, via de gelikte Nashville-sound naar, inderdaad, een oervorm als bluegrass.



Maar het is niet de puristische versie die Lauderdale hier op The Bluegrass Diaries beoefent. Wat daardoor nog meer opvalt: alle tracks zijn van zijn eigen hand. Normaliter zie je bij dit soort albums toch minimaal één, maar vaker een aantal covers om te laten zien wat het idee achter de plaat was. Of het nu vertrouwen in eigen kunnen is, die enorme hoeveelheid materiaal die Jim Lauderdale opneemt of iets anders, hij heeft wel lef.

Lees verder...

|| 7:38 a.m.