Dubbel Mono

  Magneta Lane - Dancing With Daggers

Er zijn van die bands die bij eerste beluistering direct weggezet kunnen worden als Sonic Youth-soundalikes. Gelukkig komen ze niet meer zovaak voorbij, maar de tweede helft van de jaren negentig was het schering en inslag. De gitaarmuren, de lijzige zang: ik dacht dat we er vanaf waren. Na de eerste tonen van Magneta Lane 's Dancing With Daggers wist ik het wel. Maar na een volledige draaibeurt drukte ik op repeat. En nog eens, en nog eens.



De zwaar op de popfeel van Magnapop leunende melodieën en de prettig-ouderwetse gitaarmuren kruipen onder je huid. Waarom dan toch die eerste scepsis? Omdat ze uit Canada komen? Omdat de drie dames van Magneta Lane er erg goed uitzien? Omdat ze als begin-twintigers de hoogtijdagen van Sonic Youth en Magnapop nooit hebben meegemaakt? Omdat hun cd-hoesje lijkt op een oude 4AD-hoes?
Lees verder...

|| 3:25 a.m.