Dubbel Mono

dinsdag, oktober 25, 2005

 
Kid Congo Powers & The Pink Money Birds - Philosophy & Leather

Kid Congo Powers heeft een meer dan imposant CV. Hij speelde mee met onder meer The Gun Club, The Cramps en Nick Cave’s Bad Seeds en brengt tegenwoordig met de Duitse electrowizard Khan, solo en met zijn band The Pink Money Birds platen uit. Alleen al voor dit jaar stonden en staan vier cd’s op de rol.



Op Philosophy & Leather laat hij alle invloeden die hij in de loop van de jaren heeft ondergaan een rol spelen. Van grotestads-romantiek via industrial tot electro, we horen het allemaal terug. Maar zoals Kid Congo Powers nooit de voorman was van de bands waarmee hij naam maakte, zo staan op Philosophy & Leather weinig tracks die echt indruk maken.
Lees verder...
|| 12:49 p.m.

dinsdag, oktober 18, 2005

 
The Fleshtones - Beachhead

Zo’n dertig jaar overtuigend(e) rock ‘n’ roll maken, wie doet dat The Fleshtones na? Nou niet aankomen met de Stones of de Earring, want met hun trendgevoelige trekjes en theatershows zijn zij al sinds lange tijd pensionado’s vergeleken met de garagerockers van The Fleshtones.



Niet dat The Fleshtones plaat na plaat - en dat zijn er gek genoeg nog maar dertien -even overtuigend uit de hoek komen, maar ze doen in elk geval steeds weer een poging. (En dat kan van Mick Jagger c.s. niet gezegd worden, wel?)
Lees verder...
|| 10:14 a.m.

 
De platenkast



heeft na twee maanden weer een nieuwe bijdrage: Brickboy aka SjoMi's collectie (let op de coole Gorillaz-action figures!).
|| 6:20 a.m.

dinsdag, oktober 11, 2005

 
Jackie Leven - Elegy for Johnny Cash

Het is en blijft een stoere bonk, die Jackie Leven. Zie eens de foto op de achtergrond van zijn nieuwe plaat: gekleed in een zwart pak, maar met de mouwen opgestroopt en de vuisten gebald alsof hij zojuist een zwaar en lastig karweitje heeft opgeknapt. Daarnaast wordt even stoer op de hoes vermeld dat deze CD opgenomen is in Beiroet, Libanon. Niet dat dat aan de muziek is af te horen, overigens.



Het enige dat buiten zijn gebruikelijke stramien valt is het met een hiphop-refrein opgetuigde All the Rage. (In de bio wordt nadrukkelijk vermeld dat de plaat beinvloed is door Levens nieuwe fascinatie, namelijk die met rap en hiphop.)
Lees verder...
|| 1:51 p.m.

vrijdag, oktober 07, 2005

 
Doveman - The Acrobat

In een ander tijdsgewricht zou opener "Honey" van Doveman’s The Acrobat wellicht slowcore genoemd worden, zo langzaam en aarzelend zingen en spelen Thomas Bartlett en zijn rijkelijk ervaren band (op hun gezamenlijke CV prijken namen als Iggy Pop, Chris Whitley, Cassandra Wilson, His Name Is Alive en The Lounge Lizards).



In datzelfde tijdsgewricht zou Sparklehorse als vergelijkingsmateriaal naar worden aangehaald voor de rest van de tracks, maar een jaar of twintig eerder zou ongetwijfeld Nick Drake genoemd worden. Adam Green met minder last van flauwe humor, Lee Hazlewood vijftig jaar jonger en Belle and Sebastian uit New York, zijn de associaties die nu naar boven komen.
Lees verder...
|| 1:23 p.m.