Dubbel Mono

dinsdag, augustus 30, 2005

 
Paula Frazer - Leave The Sad Things Behind

Er zijn meer muzikanten die naast hun eigenlijke carrière allerlei zijprojecten en curieuze hobby’s beoefenen. Van Kim Deal wist ik dat haar hobby breien is, maar behalve in interviews geloof ik niet dat ze er veel nadruk op legt. Singer/songwriter Paula Frazer doet dat wel. Als je op haar - overigens schromelijk verwaarloosde - website terechtkomt kun je kiezen tussen twee ingangen: eentje die leidt naar haar muziek en een andere waardoor je terecht komt op haar webwinkeltje met kleding.



Zo schizofreen is haar muziek niet, al bracht ze haar releases voorheen met haar band uit onder de naam Tarnation en nu onder haar eigen naam.
Lees verder...
|| 10:43 a.m.

dinsdag, augustus 23, 2005

 
Lowlands 2005
! = top
@ = okay
# = snel weg

Vrijdag:
-Bonnie Prince Billy / Matt Sweeney !
-Tom Vek @
Zaterdag:
-Born #
-Face Tomorrow !
-Buck 65 !
-zZZ !
-Zita Swoon #
-Death From Above 1979 @
-Maximo Park @
-Arcade Fire @
-Art Brut !!
-Pixies !!
Zondag:
-Millionaire @
-Viva Voce #
-Quit Your Dayjob #
-Editors @
-Alkaline Trio @
-Sons & Daughters !
-Heather Nova #
-Nick Cave & The Bad Seeds !!!

Eindconclusie: de Belgische en grotendeels Antwerpse maffia is failliet of minimaal niet meer zo bezig als een aantal jaren geleden. Ga maar na: de eerste reacties op de nieuwe plaat van dEUS zijn nog niet juichend. Soulwax maakte op Lowlands een danceparty van haar laatste - mislukte - plaat, Zita Swoon blijkt tegenwoordig een soortement oungefunk-act geworden die zich waarschijnlijk beter thuisvoelt in een theater en Millionaire is van een spannende band vol gekte een doordenderende hardrockmachine geworden.
De volop aanwezige Britse bandjes die teruggrijpen op de punkfunkerfenis van de jaren tachtig gloreerden en Nick Cave en de Pixies bleken de beste acts.
Betekent dit nu dat Dubbel Mono een nostalgische ouwe lul geworden is die vooral terugverlangt naar de muziek uit zijn jeugdjaren?

Uitgebreidere verslagen zijn te vinden bij de erkende dealers (File Under, 3voor12, Stereo, Kindamuzik, Gé, Dertigers, Zezunja en De Subjectivisten.
|| 12:11 p.m.

 
DM Bob & Country Jem - Bum Steer

Duitsers en country, kan dat goed gaan? En Duitsers en country en humor? Het is erg verleidelijk om cliché's uit de kast te gaan halen bij het bespreken van Bum Steer van D(eutsch) M(ark) Bob & Country Jem (Finer). De twee in Hamburg wonende maar oorspronkelijk uit Louisiana en Groot-Brittannië afkomstige muzikanten/beeldend kunstenaars hebben elkaar gevonden in een tweemans band die zich vooral toelegt op grappen als "Who put the cunt in cuntrey" en "Lou short for loser" (nu ja, dat is eigenlijk wel geinig).



Van de humor moeten ze het dus niet hebben en van hun muzikale techniek ook niet.
Lees verder...
|| 10:09 a.m.

woensdag, augustus 17, 2005

 
Soms Vraagt Een Mens Zich Af

|| 8:21 a.m.

 
De Nationale Popquiz 2005

staat online. Voor degenen die het niet live hebben kunnen meemaken en dus niet zijn afgeslacht door Team Kees Kwist de mogelijkheid om eens te kijken wat zij weten...
|| 7:31 a.m.

 
Blackfire Revelation - Gold and Guns on 51 / Early Man - Early Man

De mannen van Blackfire Revelation zijn verrassend genoeg getekend door Fat Possum, ondanks dat ze into Black Sabbath, Blue Cheer en andere jaren zeventig rockmastodonten zijn: logge riffs, voortdenderende drums, lang haar, wijde broekspijpen en de versterkers op 11. Humor hebben ze ook, getuige de slogans op de hoes en hun website: 'Taking no prisoners. And if we do, not abusing them.' En: 'Flying In Missing Man Formation In Honor of Cliff Burtons Since 2003'.



Will Oldham schijnt overigens ook een fan te zijn, getuige een citaat in de bio: 'I will play at your funeral.' Kortom alles in zich om een fijne band te zijn, ware het niet dat deze debuut-EP het vooral moet hebben van de twee covers (Blue Cheer's "Second Time Around" en "I Want You Right Now" van The Troggs).
Lees verder...
|| 7:27 a.m.

 
Phosphorescent - Aw Come Aw Wry

Phosphorescent afdoen als de zoveelste halfgelukte Will Oldham-kloon is maar net iets te kort door de bocht. De associatie met de koning der droefsnoeten is wel het eerste dat opkomt, meteen bij de eerste tonen van het openingsnummer "Not A Heel". Ook het korte titelstuk "Aw Come Aw Wry #5" en het daarop volgende "Joe Tex, These Taming Blues" lijken wel erg veel op wat Will Oldham deed toen deze zich nog achter de namen Palace Brothers, Music, en Songs verschool.



Anders zou deze laatste track een outtake van Jeff Magnum’s Neutral Milk Hotel kunnen zijn. Toch is Aw Come Aw Wry geen zouteloze kopie, daarvoor zijn de liedjes vaak te mooi.
Lees verder...
|| 7:24 a.m.

 
Lowlands Voorpret (deel III)

De zondag is traditiegetrouw de dag waarop het allemaal wat langzamer op gang komt. Twee dagen weinig slapen, veel drinken en een heleboel herrie verstouwen begint er in te hakken. Het is dan ook de dag waarop de helden van de watjes worden gescheiden. Zo halverwege de dag komt de stroom huiswaartskeerders op gang. Nog voor de laatste acts van de dag vormen ze al een gestage stoet. Of zouden Incubus (ik denk het niet), Foo Fighters (vast niet) of Nick Cave mensen er van weten te overtuigen toch maar een nachtje extra te blijven?
Lees verder...
|| 7:19 a.m.

woensdag, augustus 10, 2005

 
Lowlands 2005 Voorpret (deel II)

Eén van de prettigste dingen van Lowlands is dat het allemaal niet al te vroeg begint. Pas rond een uur of één of twee 's middags moet de kater verdwenen zijn en de stramheid uit je botten weg zijn, zodat je alle tijd hebt om koffie te halen en eventueel de douches en de toiletten te inspecteren. Wat dat laatste aangaat, heeft Dubbel Mono een goede tip: zorg dat je als één van de eersten op het terrein bent en loop dan door naar de achterste toiletten. Die zijn op dat moment nog redelijk schoon. Al teruglopend kun je dan direct koffie en een broodje halen, zonder dat je op de camping eindeloos lang in de rij hebt hoeven staan.
Maakt je dat allemaal niets uit omdat het toch pas later op de dag interessant wordt op het festivalterrein, dan heb je wellicht gelijk: de eerste band waar Dubbel Mono zijn tent voor uitkomt is Face Tomorrow.
Lees verder...
|| 8:57 a.m.

zondag, augustus 07, 2005

 
Lowlands 2005 Voorpret (deel I)

Dertien jaar geleden werden flyers verspreid waarop een nieuw popfestival werd aangekondigd: A Campingflight To Lowlands Paradise. Bandjes die zich hadden bewezen in het clubcircuit, maar geen groot Pinkpoppubliek op de been brengen, zouden hier een podium krijgen, aangevoerd door een aantal bewezen alternatieve popacts. Voor de eerste editie waren alvast de Ramones en Iggy Pop gecontracteerd.
De Ramones kwamen uiteindelijk niet, maar Iggy Pop leverde een legendarisch optreden af en sneed terloops een vingertopje af. De dertiende editie kent als toppers Nick Cave & The Bad Seeds, Pixies (die overigens ook in 1993 al een grote status hadden) en Franz Ferdinand en de aankondiging van het festival gaat onder veel meer via een speciale bijlage bij De Volkskrant.
Wat gaan we dit jaar zien aan bands die het popcircuit in beweging krijgen? Als we het schema er naast leggen, belooft editie-2005 een hele mooie te worden. De legendarische status die de eerste Lowlands-afleveringen hadden, is moeilijk te bereiken, maar op voorhand wordt veteraan (Alle 13 Goed & Aanwezig!) Dubbel Mono al weer enthousiast. Kijkt u even mee naar zijn hoogspersoonlijke maar ongetwijfeld onverantwoorde (want hij miste onder andere Jeff Buckley en Alex Chilton bij eerdere edities) keuze?
Lees verder...
|| 11:55 p.m.

 
Een echte platenkast



Een collectie zonder CD's vormt een echte platenkast.
|| 11:48 p.m.

dinsdag, augustus 02, 2005

 
Magnolia Electric Co – What Comes After The Blues

Na in zeven jaar evenveel studioplaten plus twee liveregistraties te hebben uitgebracht onder de naam Songs: Ohia, besloot voorman Jason Molina de titel van de laatste Songs: Ohia-CD, Magnolia Electric Co., te gebruiken als nieuwe bandnaam. Dat suggereert op zijn minst een grote koers- of bandwijziging of andere verandering.



Maar niets van dat al: op zijn voorlaatste platen experimenteerde hij al met seventies-invloeden en opener “The Dark Don’t Hide” klinkt meer als Neil Young dan ooit (Jason Molina is overigens de zoon van Ralph Molina, drummer van Neil Young’s Crazy Horse), vooral dankzij het typische gitaargeluid.
Lees verder...
|| 10:13 a.m.

maandag, augustus 01, 2005

 
Platen- eh.. kast?



Niet helemaal zoals ik ze bedoel. Nieuwe bijdragen zijn overigens van harte welkom.

[via Drijfzand]
|| 1:46 p.m.