Dubbel Mono

  Zool / Stuurbaard Bakkebaard @ Willemeen, Arnhem
Een stomdronken G-Love & The Special Sauce , Captain Beefheart's Magic Band voordat ze de toorn van de meester moesten ondergaan, The Red Devils wanneer Lester Butler een vrolijke dag had en zijn mouthharp vergeten, Soul Coughing zonder funk en Stuurbaard Bakkebaard op een dieet van bluesrock. Een enkele keer keek zelfs de geest van Jeffrey Lee Piece stiekem mee. En hij en wij moesten concluderen dat het goed was, meer dan goed. Nu die halve zool een knal verkopen die de bandnaam verzonnen heeft, uiteraard een passender naam bedenken en het voorprogramma vrijdagavond in de Arnhemse Willemeen gaat nog een hele mooie tijd tegemoet.
Hoofdact was het eerder genoemde Stuurbaard Bakkebaard en zij maakten zich meer schuldig aan cabareteske onzin dan Zool. Laat dat soort dingen nou gewoon weg, jongens. De Kift doet dat beter en jullie muziek is goed genoeg om op zichzelf te staan. Sterker nog, zinderender heb ik het de laatste tijd zelden meer gehoord. Country, vaudeville, blues en rammelbakkenherrie: Tom Waits op speed of met een punktic zou het niet beter kunnen. Lee Hazlewood als cowpunk was een andere referentie. Klinkt laatste plaat Mercedes zonder een prijsnummer als Lied van de meeuwen alsof het meer uit schetsen dan uit liedjes bestaat, live klinkt het allemaal puntig als het moet, groovy en vet als het even kan, rockt het als de neten en voel je je op zo'n donker en groezelig feest waar het goedkoopste bier het beste smaakt. En je er dus nog maar eentje neemt, zodat je mee kunt lachen om de grappen van de gastheer. Maar nuchter was het net zo goed een memorabele avond.
(Vraag maar aan Ewie).

|| 5:48 p.m.