Dubbel Mono

  Caesar / Magnapop @ De Gigant, Apeldoorn
Linda Hopper bezwoer me dat er nog voor het eind van het jaar een nieuwe plaat van Magnapop klaar zal zijn. Jammer dat ze er nog geen songs van lieten horen, maar hoe geweldig dat ze hun eerste LP vrijwel in z'n geheel speelden. Een trip down to memory lane. En toen bleken de t-shirts die ze verkochten ook nog eens dezelfde als die ze bij hun laatste tour in Nederland.
Oh, je wilde weten hoe het optreden van Magnapop was? Wadachu? Fucking briljant.



Veel te kort enzo. Ewie en ik keken elkaar aan en besloten dat we zo'n energiestoot vaker konden gebruiken. Alsof we weer tien jaar jonger waren, nachten konden doorhalen en maar twee koppen koffie nodig hadden om van de kater af te komen. Was ik tien jaar geleden nu maar gewoon getrouwd met Linda Hopper, dan kon ik dat vast nog steeds.
En Caesar dan? Vanavond waren ze slagroom op de taart. Nog nooit heb ik een slechte show van ze bijgewoond (en ik denk dat ik behalve de Trockener Kecks en Claw Boys Claw geen band vaker live heb gezien) , maar de zaterdagavond stond deze week in het teken van Magnapop.
Om voor de al te nieuwsgierigen toch een sfeerschets neer te zetten: bassist Sem had in zijn rol van roadie voor het voorprogramma deze keer een groene cap op, ze speelden geen Nirvana-cover en In Flames klonk weliswaar wederom als een vreemde eend in de set, maar werd in elk geval goed uitgevoerd. Opmerkelijk was dat wel erg veel nummers niet helemaal correct beeindigd werden en dat de zaal langzaam maar zeker leeg liep. De laatste trein moest blijkbaar gehaald worden. Of het publiek was te zeer onder de indruk van Magnapop dat en masse werd besloten dat Caesar binnenkort in Deventer of Enschede maar gezien moest worden. Van minimaal één van die twee optredens zal ik een verslagje schrijven. Of Magnapop moet daar het voorprogramma doen, want dan heb ik een ander onderwerp voor die avond.

|| 4:54 p.m.