Dubbel Mono

  Nimbus / Caesar @ Hedon, Zwolle - 4-4-3
Voorprogramma Nimbus had een gitaarroadie die bijkluste als bassist in de hoofdact. Niet zo gek, want de zanger/gitarist van Nimbus, Marien, speelde tot vorig jaar als tweede gitarist in Caesar.Ik zou hen geen recht doen wanneer ik zou zeggen dat Nimbus de perfecte Excelsior-coverband is, dus laat ik het er maar op houden dat ze perfect in de Excelsior-stal passen. Prima liedjes, mooie hooks en melodieen, maar een beetje ongevaarlijk. En van setopbouw hebben ze geen kaas gegeten: openen met een stevig nummer, daarna een minuut gitaren stemmen en vervolgens een ballad gaan spelen. Dan kost het flink wat moeite om het publiek weer mee te krijgen. Jammer hoor, want ze zullen het ongetwijfeld goed doen bij het Darryl-Ann, Caesar en Johan-kopende publiek. Waar ik mezelf overigens ook toe reken.

Niet dat Caesar nu zo'n gevaarlijke band is, daarvoor zien ze er te lief uit. Al scheen de drumster een beetje ziek te zijn (iemand zei dat ze er uit zag alsof ze elk moment over haar drumstel zou gaan kotsen) en hadden bassist Sem en zanger/gitarist Roald zich een paar dagen niet geschoren. Het mooiste bleek het uit hun Nirvana-cover bij de toegift: keurig gedaan, en dat woordje 'keurig' is de crux. Het meest ruige in hun versie was dat de gitaar ontstemd klonk. Maar geen gedoe over dat lieve en brave, want daar liet Roald zich in Caesar's weblog al over uit:
Iemand liet zich vandaag in een interview ontglippen dat wij zo'n lief bandje zijn, waarna ik na de gordijnen in brand te hebben gestoken schuimbekkend van woede m'n tv het raam uit knalde. Maar goed, dit was geen hotelkamer, dus een vrij zinloos gebaar al met al. Ik vraag er ook om, met weblogs over ####### Nijntje en die ###beer. NO MORE! We gaan de zaken anders aanpakken. Bruut de orde verstoren, vechtpartijen live on stage, gitaren in de fik.
Niet nodig, in tijden van oorlog hoeven we alleen maar de tv aan te zetten voor gevaar. Toffe liedjes en een toffe avond, daar ging het gisteravond om. Escapisme indeed, maar soms heb je dat even nodig. Een goed optreden (ik kan me niet herinneren ooit een slechte show van Caesar te hebben gezien) en goede liedjes en meer hoefde ik niet. Laat Caesar daar nou vier platen mee gevuld hebben. Een aardige doorsnee uit hun oeuvre werd het gisteravond, met maar één dieptepunt (en dat is wat mij betreft ook meteen het dieptepunt van hun laatste plaat): In Flames met bas uit een kastje. Brr. Weglaten dat nummer en ook bij een rerelease vervangen door een ander liedje. Dan blijven er alleen maar toffe liedjes over om te spelen en een fijne avond te brengen. Onder het tikken van dit stukje heb ik The White Stripes opstaan, dus blijft er maar één conclusie over: drumsters regeren, ziek of niet.

|| 6:52 a.m.