Dubbel Mono

  Meindert Talma/Nyk de Vries / Spinvis @ Gigant, Apeldoorn
In de buurt van Apeldoorn resideert een ietwat asociale familie. Een aantal van hen zou vanavond wel eens in het publiek hebben kunnen staan bij het optreden van Spinvis en voorprogramma Meindert Talma. Eerst verklootten ze met hun veel te harde geouwehoer bijna de liedjes die Meindert en mede-Negroe Nyk de Vries speelden en later moesten ze irritant door de set van Spinvis heenschreeuwen.
Maar ach, de optredens waren veel te goed om mijn lol te laten verpesten. Meindert Talma las voor uit Kriebelvisje en speelde oudere nummers en songs van zijn laatste CD. De arrangementen voor gitaar (al stond die soms te zacht), piano en zang maakten dat de invloed van Lou Reed vaak aangenaam duidelijk doorklonk. Na deze voorprogrammatour zullen Meindert Talma & The Negroes overigens een eigen clubtour gaan doen. En da's maar goed ook, want hun set was eigenlijk te kort.
Al moest dat wellicht ook, want de set van Spinvis is ook niet al te lang. Of dat nu komt doordat hij domweg niet meer liedjes heeft, of omdat de leeftijd van een deel van de bandleden niet meer toelaat, feit was dat het na een uurtje beklonken was. Maar wat voor memorabel uur werd het! De negenmansformatie (inclusief popvreemde instrumenten als harp, sas (sp?) en vibrafoon) bracht meer lol over dan misschien wel gepast was in deze tijden. De speedy jazz en vooral het briljante drumwerk in Handige tante/jongen met geld klonk heftiger dan menige punkband en de ontlading bij pianist Han Reiziger en mede-bandgenoten wanneer iets mooi uitkwam zag er warmbloediger uit dan bij de zoveelste over het paard getilde hitband-van-nu.
En dat is meteen het prachtige van deze band: bevolkt door een combinatie van eind-dertigers (Erik de Jong zelf, de bassist, vibrafonist, keyboardspeler - hij ziet eruit als of 'ie ooit in The Wild Romance speelde - en sas-speler), zestigplussers (drummer, pianist en gitarist) en een harpiste die zowel eind twintig als begin veertig zou kunnen zijn, spelen ze vooral tijdloos. Misschien niet eens in de zin dat de muziek tijdloos is, maar in de lol en energie die ze hebben en weten over te brengen. Een echte muziekkenner zou ongetwijfeld ook nog weten te vertellen hoe virtuoos het allemaal klonk, maar onderwijl zat ik naar de mooie video's te kijken en te genieten van het optreden.
Conclusie: weg met de familie die daar in Het Loo rondjaagt, leve de republiek van Erik de Jong! Weg met Bernhard, leve de vader van Spinvis!
(En het mooie is dat ik ze a.s. donderdag in Enschede weer ga zien.)
Update: dat (sp?) achter sas was niet onterecht. Het instrument heet een saz. Dank, Carla, ook voor de correcties wat betreft de leeftijden (zie commentaarbox).
Update 2: de recensent van Alles-op-tien was het met me eens. Alsof we bij elkaar in de buurt stonden ;-)
Update 3: ook de tijdelijke Spinvis Gazette was er.

|| 5:06 p.m.