Dubbel Mono

  Face Tomorrow en The Spirit That Guides Us @ De Pit, Zwolle
"We represent the Spirit That Guides Us!" riep de bassist na het veel te lange intro en verdomd - excusez le mot - het leek of de heilige geest neerdaalde op het uitverkochte zaaltje waar The Spirit That Guides Us gisteravond optrad. De meeste recensenten laten weten hoe mysterieus dit gezelschap wel niet is. Welnu, ze zijn niet vreemder of geheimzinniger dan welke relirockers ook. Het enige verschil zit 'm er in dat ze emocore maken, waarvan ik met mijn vooroordelen niet verwacht dat de gemiddelde EO-landdagbezoeker er warm voor zal lopen. Hoewel: er heerste een erg blij (op het irritante af) sfeertje in de drooggelegde ruimte waar ze speelden. Geen alcohol. Geen joints. Zelfs geen sigaretten in de concertzaal. Maar wel goede songs, waarbij de muzikanten elkaar strak bleven volgen en er afwisselend gezongen, gegrunt en gekrijst werd En daar zit 'm nou net het probleem. Als je niet meegaat in de opgeroepen sfeer, irriteren de elkaar afwisselende vocalisten soms. Zeker als er niet al te zuiver gezongen wordt.
Beter nog vond ik het voorprogramma, Face Tomorrow. Over veertien dagen komt hun debuutplaat For Who You Are uit en vanavond mochten ze het voorprogramma doen. Het werd een veel te korte show, want met een stief half uurtje was het, op aandrang van de organisatie, gedaan. In die tijd werd wel duidelijk hoe de nieuwe plaat gaat klinken: afwisselend, strak en intens. Geen eenvormige emo, maar uitwaaierend van subtiele indiesongs via zware gitaarmuren naar vlammende ...Trail of Dead-uitbarstingen en weerom.
Hoofdprogramma The Spirit That Guides Us mag dan door sommigen dè emo-band van dit land te zijn, voorprogramma Face Tomorrow bewijst iets anders. Soli TSTGU Gloria? Hah!

|| 11:59 a.m.