Dubbel Mono

  Resonant Frequency,
de column van Mark Richard-San in Pitchfork Media, gaat deze keer over de bakken met platen-voor-een-dollar en de 'schatten' die ze opleveren:
I also paid a buck for Neil Young's early-80s foray into Kraftwerk-style synth-pop, Trans, an album I like to call "the debut record by late-90s band Trans Am." Seriously, every idea Trans Am ever had can be found on Neil Young's Trans, and as "career worst" records go, it's really pretty good.
Over Trans Am een andere keer, nu even over de laatste observatie. Captain Beefheart's Unconditional Guaranteed is volgens mij ook zo'n onbegrepen 'career worst'-album. Ik weet niet of ik het goed kan bewijzen, maar deze LP is een ondersteuning voor Richard-San's bewering. Natuurlijk, als Beefheart-album is het een buitenbeentje want weg zijn Don van Vliet's karakteristieke stembuigingen en verdwenen zijn de kronkelige gitaar- en ritmepartijen, maar de songs zijn zo goed. Verdring de herinneringen aan Mirror Man en vooral Trout Mask Replica. Stel je bovendien voor: het is 1974, het jaar waarin AOR groot wordt. Sneu dat na Unconditional Guaranteed de release van Shiny Beast (Bat Chain Puller) kwam, een absoluut en alom erkend meesterwerk. Tussen de verschijning van die twee platen verscheen overigens ook nog Bluejeans & Moonbeams en die is zijn dubieuze reputatie dan weer wel waard.

|| 1:26 p.m.